فکرشهر: طی ساعاتی که از شهادت مظلومانه دانشمند هسته‌ای عزیزمان «شهید محسن فخری زاده» سپری شده است، سیگنال‌های گمراه‌کننده و البته هدفمندی از سوی آمریکا و حتی سرزمین‌های اشغالی به‌نظام بین‌الملل مخابره می‌شود! در یک کلام، دشمنان در حال «القای دوگانگی» در اهداف، استراتژی‌ها و تاکتیک‌های خود در قبال ایران هستند! این دوگانه‌سازی، با هدف انحراف افکار عمومی کشورمان از «مصدر واحد توطئه‌گری علیه ایران» صورت می‌گیرد و معطوف به یک بازی «تاکتیکی» نانوشته است!
به گزارش فکرشهر، حنیف غفاری در ادامه سرمقااله امروز روزنامه «رسالت» نوشت: اما اصل ماجرا اینگونه نیست! دموکرات‌هایی که اقدام اخیر دولت نتانیاهو را تحریک‌کننده و وقیحانه می‌خوانند، همان کسانی بودند که در دوران ریاست جمهوری اوباما در صدد حذف فیزیکی و ترور شهید «فخری‌زاده» برآمده بودند. همان کسانی که دانشمندان هسته‌ای کشورمان از جمله شهید علی‌محمدی، شهید شهریاری، شهید رضایی‌نژاد و شهید احمدی روشن را به شهادت رساندند تا بلکه بتوانند قدرت هسته‌ای و دفاعی و متعاقبا توان بازدارندگی کشورمان در برابر دشمنان را کاهش دهند. دموکرات‌هایی که هم‌پای دولت ترامپ، «مهار حداکثری ایران قدرتمند» و «تهی‌سازی ایران از قدرت نظامی و همبستگی ملی» را در دستور کار قرار داده‌اند.
دشمن در حال ارسال آدرسی نادرست و البته خطرناک به کشورمان است. این هنر ماست که چنین نشانه‌ها و آدرس‌هایی را از دشمنان دریافت نکنیم! در حوزه سیاست خارجی، توطئه دشمنان بسیار پیچیده و چندلایه است. در این حوزه، باید بر روی «جنگ ترکیبی» دشمنان در ابعاد گوناگون اقتصادی، سیاسی و فرهنگی متمرکز بود و هرگز توطئه‌های دشمن را متوجه یک حوزه یا لایه خاص ندانست. در این میان، دشمنان با هدف «حذف راهبردهای انقلابی» و «تحدید قدرت سخت و نرم ایران در منطقه و جهان» دست به شکل‌دهی گفتمان‌هایی در داخل کشور می‌زنند که پذیرای تزئینی‌شدن استراتژی‌ها و از درون تهی‌کردن آنها می‌باشد. حتی دشمنان حاضر هستند پوسته استراتژی‌ها در کشورمان حفظ اما خاصیت و محتوای آنها از بین برود!
بدون شک صهیونیست‌ها و آمریکا در این رخداد ناگوار (شهادت دکتر محسن فخری‌زاده) نیز به دنبال خلط استراتژی و تاکتیک‌های حوزه امنیت و سیاست خارجی کشورمان از طریق خلق همزمان تصور «آمریکایی‌های خوب» و «آمریکایی‌های بد» هستند. این تصور را باید در هم شکست.
در چنین وضعیتی مهم‌ترین راه بستن نفوذ دشمنان، یکی «تبیین بازی آمریکا و متحدان آن در منطقه» و دیگری «تقویت زیرساخت‌ها و ابزارهای دفاعی کشور در عرصه‌های گوناگون» می‌باشد. در اینجا باید بر روی مصادیق «دفاع سخت» و «دفاع نرم» در برابر اقدامات و توطئه‌های مستمر دشمنان متمرکز بود و «اقدامات پیشگیرانه» در قبال «توطئه‌های آتی دشمنان» را نیز در دستور کار قرارداد. با توجه به پیوستگی دو حوزه سیاست داخلی و خارجی و تأثیرگذاری و تأثیرپذیری این دو از یکدیگر، لازم است نگاه «منظومه‌ای» و «پیوسته» نسبت به توطئه‌های همزمان دشمنان در این دو حوزه را در دستور کار قرار داد و خمیرمایه قدرت کشور در هدایت و مدیریت توطئه‌های دشمن در این عرصه را بر مبنای «تقویت همه‌جانبه ارکان قدرت سخت و نرم» تعریف کرد.
در نهایت اینکه پاسخ جمهوری اسلامی ایران در قبال اقدام اخیر تل‌آویو و واشنگتن، قاطعانه و هوشمندانه خواهد بود؛ پاسخی که محاسبه عمق، زمان و مکان و تبعات آن از عهده موساد و سیا بر نخواهد آمد.
