فکرشهر: عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی درباره یک روایت اشتباه برای آغاز قرن پانزدهم می گوید تاریخ هیچ‌گاه از ۱/۱/۱ شروع نمی‌شود.
به گزارش فکرشهر از مهر، علیرضا شعبانلو، عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی یادداشت جدیدی با عنوان «آغاز قرن پانزدهم هجری و یک روایت اشتباه» نوشته و در آن گفته تاریخ هیچ‌گاه از ۱/۱/۱ شروع نمی‌شود و ابتدای تاریخ از ۱/۱ نیست.
مشروح متن این یادداشت در ادامه می آید؛
«مرکز تقویم مؤسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران، معنای قرن یا سده را یکصد سال بیان کرده است. هر تقویم یک مبدأ دارد و در عرف اولین سال هر تقویم سال «یک» محسوب می‌شود. روز اول نخستین قرن هجری خورشیدی، جمعه ۱ فروردین ۱ و روز پایان آن، سه‌شنبه ۲۹ اسفند ۱۰۰، است. روز اول قرن دوم هجری خورشیدی، چهارشنبه ۱ فروردین ۱۰۱ و روز آخر آن، یکشنبه ۲۹ اسفند ۲۰۰، است. قرن چهاردهم هجری خورشیدی، از روز چهارشنبه ۱ فروردین ۱۳۰۱، آغاز شده و روز یکشنبه ۲۹ اسفند ۱۴۰۰ به انجام رسید. بنابراین، روز اول قرن پانزدهم هجری خورشیدی، دوشنبه ۱ فروردین ۱۴۰۱ است. (منبع خبر: مؤسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران)
خبر فوق، خبر نادرستی است. زیرا زمان یعنی تاریخ هیچ‌گاه از ۱/۱/۱ شروع نمی‌شود و ابتدای تاریخ از ۱/۱/۱ نیست، بلکه از ۰۰-۰۰-۰۰ است یعنی روز صفر و ماه صفر و سال صفر.
وقتی زمان از صفر شروع شد و ۲۴ ساعت گذشت، روز ۱ و ماه صفر و سال صفر خواهیم داشت: روز ۰۱- ماه ۰۰- سال ۰۰ و قس علی هذا. این اشتباه از این جا ناشی شده است که زمان را شیء هستومند صُلب (مانند یک تکه آجر یا یک قطعه سنگ یا یک نفر انسان یا یک عدد گردو و بادام) تلقی کرده‌اند که در شمارش آنها از یک شروع می‌کنیم و صفر نداریم، زیرا اینها دارای هستی‌اند و شکل دارند در حالی‌که زمان مانند مقادیر دیگر مثل وزن و طول از اجزا تکوین می‌یابد و کامل می‌شود و شکل می‌گیرد و به یک واحد مثل دقیقه، روز، هفته و سال تبدیل می‌شود. ما وقتی‌که در نقطه آغاز ایستاده‌ایم و می‌خواهیم یک متر جلوتر برویم در نقطه یک نیستیم بلکه در نقطه صفر هستیم و باید حرکت کنیم تا از صفر به یک برسیم. حال اگر بخواهیم یک ساعت بدویم باز شروع حرکت ما از یک نخواهد بود زیرا زمانی که ایستاده‌ایم و حرکت نکرده‌ایم، زمان صفر است و بلافاصله با حرکت ما، زمان از صفر به سوی ارقام بعدی حرکت می‌کند وقتی که ثانیه‌ها به پایان ثانیه ۵۹ رسیدند یک دقیقه شکل می‌گیرد. فاصله میان صفر تا اول ثانیه ۵۹ یک دقیقه نیست ولی درون دقیقه اول است. درست مانند مسابقة فوتبال، وقتی ۴۰ دقیقه و ۳۰ ثانیه از بازی گذشته است یعنی ساعت ۳۰: ۴۰: ۰۰ را نشان می‌دهد ما درون دقیقه ۴۱ هستیم ولی نمی‌گوییم ۴۱ دقیقه از بازی گذشته بلکه می‌گوئیم ۴۰ دقیقه از بازی گذشته و در دقیقه ۴۱ بازی هستیم.
محور اعدادی را در نظر بگیرید که در آن صفر در میان محور قرار دارد و نقطه آغاز به سوی طرفین است. از صفر تا پایان ۹ شامل ده مقطع است و از آغاز ۱۰ تا پایان ۱۹ نیز ده مقطع است و از ۲۰ تا پایان ۲۹ و از ۳۰ تا پایان ۳۹ و از ۴۰ تا پایان ۴۹ و از ۵۰ تا پایان ۵۹ و از ۶۰ تا پایان ۶۹ و از ۷۰ تا پایان ۷۹ و از ۸۰ تا پایان ۸۹ و از ۹۰ تا پایان ۹۹ نیز هر کدام دارای ده مقطع هستند. اگر این مقطع‌ها را جمع کنیم به عدد ۱۰۰ می‌رسیم یعنی از صفر تا پایان ۹۹ شامل ۱۰۰ مقطع است.
حال اگر این مقطع‌ها را سال بنامیم از ۰۰ – ۰۰-۰۰ یعنی از ثانیه آغاز هجرت (که نه روز کامل داریم و نه ماه و نه سال) تا پایان ۲۹ اسفند سال ۹۹ شمسی (سال ۳۶۵ روزه نه ۳۵۵ روزه) شامل صد سال کامل خواهد شد و یک سده یا قرن به حساب خواهد آمد. اگر این شمارش در جهت مثبت محور باشد سال‌های بعد از هجرت را مشخص می‌کند و اگر در جهت منفی باشد سال‌های قبل از هجرت را نشان می‌دهد.
در اندازه‌گیری طول نیز همین‌گونه است. فاصله میان صفر تا پایان ۹۹ را ۱۰۰ سانتی‌متر محسوب می‌کنیم و صد سانتی‌متر دوم را از ۱۰۰ تا پایان ۱۹۹ می‌دانیم نه از ۱۰۱ تا پایان ۲۰۰. پس ۲۹ اسفند ۱۳۹۹ پایان سدة چهاردهم هجری شمسی است و سده پانزدهم از یکم فروردین ۱۴۰۰ آغاز شده است و در انتهای روز ۲۹ اسفند ۱۴۹۹ پایان می‌یابد.»
