*حیدرکاشف
\n\n
فکرشهر: به باور بسیاری، بزرگ ترین دستاورد انقلاب مردم ایران، حق انتخاب کردن و حق انتخاب شدن است. مدل حکومتی ِ مد نظر مردمی که قصد گذر از نظام سلطنتی بودند، سیستمی بر پایه انتخابات بود. از بالاترین مقام کشوری تا نمایندگان شوراهای شهر. در چنین حکومتی قطعا احساس فاصله و شکاف بین مردم و مسئولین نخواهد بود. نخستین انتخابات در جمهوری اسلامی، دوماه پس از پیروزی انقلاب برگزار شد و واپسینش هم تا سه روز دیگر با انتخاب نمایندگان مجلس شورای اسلامی و خبرگان انجام خواهد شد.
\n\n
در این دوره اما شاهد رد صلاحیت های گسترده از طیف اصلاح طلب و تا حدی اصولگرا بودیم. در پی این رد صلاحیت ها متاسفانه شاهد موجی از دلسردی ها از شرکت در انتخابات بودیم که تصور می رود از گروه خاصی منتشر می شود. گروهی که خود نیز به نداشتن مشروعیت و مقبولیت بین مردم باور دارند و تنها با دلسرد کردن ملت از شرکت در انتخابات است که می توانند با اندک رای خود به مجلس راه پیدا کنند و در این راه از هیچ ابزاری و ترفندی گریزان نیستند. تصمیم به عدم حضور در انتخابات به عنوان انتخاب کننده، قطعا منفعلانه ترین و ضعیف ترین نوع واکنش به رد صلاحیت هاست. باور دارم که در هر صورت و به هر شکل باید و لازم است نظر خود را به عنوان شهروندان و ذینفعان اصلی انتخابات اعمال کنیم. برای چنین کنش فعالی نیز راهی جز بررسی دقیق گزینه های باقیمانده و انتخاب «خیرالموجودین» نیست. در این مسیر البته که نظر بزرگان و نخبگان سیاسی اصلاحات می تواند راهگشای ما در گزینش چهره ی نزدیک به تفکر اصلاحی باشد.
\n\n
حافظه ی تاریخی مردم ما خوب به یاد دارد که قهر مردم با صندوق انتخابات، حاصلی در تراز شورای دوم داشت که از درون همین شورا چهره ای به عنوان شهردار تهران انتخاب شد که بعدها هشت سال سکان هدایت قوه ی مجریه را به دست گرفت که توصیف اتفاقات و احوالات کشور و ملت ما در آن دوره، از حوصله ی این یادداشت خارج است. در یک کلام کوتاه همین بس که سایه جنگ همواره بر نظام و مردم ما به وسیله ی قرار گرفتن ذیل بند ششم منشور شورای امنیت، سنگینی می کرد. مکمل چنین دولتی، مجلسی بود که چهره هایی را به خود دید که با وجود رای اندکی که داشتند توانستند به مجلس نهم راه پیدا کنند و بارها و بارها در مسیر توافقات هسته ای که تماما تحت نظارت و هدایت رهبری بود، سنگ اندازی کنند. اگر تحریم کنندگان انتخابات لحظه هایی را به یاد آورند که توسط دلواپسان مجلس نشین، بدترین تهمت ها به وزیر خارجه ی دانشمند دولت روحانی زده شد و روزهایی را بخاطر بیاورند که برای انتخاب وزرای علوم و تربیت بدنی چقدر سنگ اندازی شد و ده ها مورد تلاش جناحی و باندبازی که انگیزه ای جز کارشکنی در کار دولت نداشت، یقینا از تصمیم خود باز خواهند گشت.
\n\n
مردم بایست که با آراء ایجابی و حتی سلبی خود راه را بر ورود چنین عناصری به مجلس شورای اسلامی سد کنند. مجلسی که می تواند در چنین مقطعی از پیروزی های دولت دکتر روحانی راهگشای اعتلای جایگاه داخلی و بین المللی نظام مقدس اسلامی شود. در مسیر انتخاب چنین مجلسی لزوما باید به نظر بزرگان نظام و اصلاحات رجوع کرد و با انتخاب چهره های نزدیک به مردم و دولت مجلسی منتخب از نخبگان و دلسوزان نظام و مردم تشکیل داد. توقع گریز از صندوق های رای، انتظار گزاف و بی خردانه ای است، چراکه صاحبان اصلی انتخابات، مردمی هستند که با انقلاب خود و حفظ آن در پی آنند که خود سازنده ی آینده ی خود باشند.
\n\n
حق تعیین سرنوشت، پایه ای ترین اصل دموکراسی است و انتخابات تنها راه نیل به چنین هدفی است.
\n\n
*فعال اجتماعی
\n
\n
