در گفت و گوی اختصاصی «فکرشهر» با مصطفی تاج زاده مطرح شد: حماسه ای شبیه به دوم خرداد در راه است/ آقای روحانی، اشبه الناس به آقای هاشمی است/ علت حمایت اصلاح طلبان از وی/ انتظاری که بسیاری از آقای روحانی دارند...

فکرشهر: 29 اردیبهشت ماه، روز سرنوشت ساز دیگری در تقویم ایران اسلامی رقم خواهد خورد؛ روزی برای انتخاب نماینده ی ایران در جهان.

به همین منظور با طرح سوالاتی، نظر تنی چند از صاحبنظران سیاسی را درباره ی دوازدهمین انتخابات ریاست جمهوری جویا شدیم.

 گفت و گوی زیر که در ویژه نامه ی بهاری سال 96 هفته نامه «فکرشهر» منتشر شده است، با سید مصطفی تاج زاده، فعال سیاسی اصلاح طلب ـ معاون وزیر کشور و سرپرست وزارت کشور در دولت اصلاحات صورت گرفته است.

ـ جناب تاج زاده، به نظر شما چند درصد از مردم ایران سیاسی و حزبی رای می دهند؟ و هر جناح، چند درصد آرای مردم را به خود اختصاص می دهد؟!

جامعه ی ما خوشبختانه یکی از سیاسی ترین جوامع جهان است؛ به این معنا که اکثریت قاطع مردم به حوادث و تحولات سیاسی هم در درون کشور و هم در منطقه و جهان توجه دارند و آنها را دنبال می کنند. یکی از نشانه هایش هم این است که نه تنها در مقاطع مختلف در خیابان ها یا

حوزه های اخذ رای حضور می یابند، بلکه بسیاری از مسوولین را می شناسند و نسبت به حوادث و روندها، تحلیل های خاص خود را دارند. با وجود این و البته با کمال تاسف باید بگویم که یکی از غیر حزبی ترین جوامع دنیا هم به حساب می آییم و این شکاف به هیچ وجه قابل قبول

نیست و در کمتر کشوری مشاهده می شود؛ در جوامع دموکراتیک این قضیه برعکس است، در این کشورها احزاب بسیار قوی هستند اگر چه درصد قابل توجهی از مردم به اندازه ی ایرانیان به مسایل سیاسی توجه ندارند. ما باید این شکاف را پر کنیم و به سمتی برویم که هم جامعه ای

سیاسی و آگاه نسبت به تحولات و حساس نسبت به سرنوشت خود داشته باشیم و هم نظاممان حزبی شود، یعنی آمادگی این را داشته باشیم هر فردی  عضویت چند نهاد مدنی و یک حزب را بپذیرد و فعالیت های خود را در آن چارچوب دنبال کند.

ـ به نظر شما مشارکت مردم در این دوره ی انتخابات بیش تر از دوره قبل خواهد بود یا کم تر؟!

 به باور من، با ورود آقای رییسی، انتخابات بسیار پرشکوهی را خواهیم داشت و از دور قبل، میزان شرکت کنندگان بیشتر خواهد بود، زیرا مردم در این انتخابات باید بین گفتمان های مختلف، انتخاب کنند و انتخاب اکثریت هم خب، روشن است؛ این را ایرانیان در طول چندین دهه ی

گذشته به روشنی اثبات کرده اند. به نظر من حماسه ی بزرگی در راه است و چیزی شبیه به دوم خرداد خلق خواهد شد و ملت ایران، موافق و مخالف و حتی کسانی که رای نمی دهند، از مواهب آن بهره مند خواهند شد و ایران جایگاه خود را در منطقه تثبیت خواهد کرد.

ـ اولین انتخابات بدون آیت اله هاشمی را چگونه می بینید؟! به نظر شما نبود ایشان چه تاثیری بر روند انتخابات دارد؟!

 فقدان آقای هاشمی برای همه ی ما سنگین است، اما فکر می کنم مردم با حضور پرشکوه خود در روز 29 اردیبهشت در پای صندوق های رای و انتخاب آقای روحانی که در بین نامزدها، اشبه الناس به آقای هاشمی است، ان شاءاله این خلا و این فقدان را جبران خواهند کرد.

ـ به نظر جنابعالی، با توجه به درگذشت آیت اله هاشمی، به جز سید محمد خاتمی، فرد دیگری می تواند مردم را برای رای دادن به فردی خاص، به پای صندوق های رای بکشاند؟ شخصی مانند سید حسن خمینی؟!

 تمام عزیزان ما در تشویق مردم برای حضور در انتخابات نقش دارند و در راس همه، آقای خاتمی و همینطور بزرگان دیگری مثل سید حسن خمینی قرار دارند؛ اما نکته ی مهمی که باید به آن توجه کرد، این است که حضور آقای رییسی باعث شده انگیزه ی بسیاری از شهروندان و

ایرانیان برای شرکت در انتخابات و رای دادن به آقای روحانی تقویت شود. همین مساله می تواند برد پیام آقای خاتمی و سید حسن خمینی و... را دو چندان کند.

ـ با توجه به عملکرد دولت یازدهم، فکر می کنید آقای روحانی در انتخابات آتی ریاست جمهوری چقدر شانس پیروزی دارد؟!

چون رقابت اصلی بین آقای رییسی و آقای روحانی خواهد بود، حدس می زنم دو به یک آقای روحانی در این انتخابات پیروز می شود. علتش هم این است که غیر از تفاوت بارز دیدگاه های آقایان روحانی و رییسی، از نظر شخصیتی و دانش مدیریتی نیز آقای روحانی با فاصله نسبت به

آقای رییسی قرار دارد؛ هم در زمینه ی مسایل اقتصادی که مشکل اولیه ی مردم جامعه ی ماست؛ از گرانی و بیکاری تا رشد و رونق بیشتر اقتصاد و تولید و هم در زمینه ی مسایل بین المللی و منطقه ای و هم چنین بهره گیری از مدیران کارآزموده ای که بتوانند کشور را در این شرایط

بحرانی اداره کنند؛ در هر سه زمینه، آقای روحانی با فاصله نسبت به آقای رییسی قرار گرفته است؛ همین مساله شانس او را برای پیروزی دوچندان می کند.

ـ جناب تاج زاده، به نظر شما چرا اصلاح طلبان از روحانی حمایت کردند؟! 

علت انتخاب آقای روحانی، در درجه اول این است که او رییس جمهور مستقر است و کنار گذاشتن او دلیل می خواهد، وگرنه حمایت از او به همان دلیلی که در دور اول صورت گرفت، در دور دوم هم توجیه دارد. آقای روحانی، در مجموع گفتمانی اصلاح طلبانه را دنبال می کند؛ یعنی

در سیاست خارجی دنبال تعامل با جهان و پرهیز از ماجراجویی و مقابله با اسلام هراسی و ایران هراسی و شیعه هراسی است؛ در عرصه ی سیاست داخلی، دنبال تثبیت حقوق شهروندی و دفاع از آزادی های مدنی است؛ در زمینه ی فرهنگی با طالبانی گری و داعشی گری به شدت

مخالف است و در زمینه ی اقتصادی هم به دنبال ایجاد توازن بین چرخش چرخ های سانتریفیوژ و چرخ های ماشین اقتصادی کشور است. به لحاظ اجتماعی هم معتقد است باید به این سمت برویم که به جای بگیر و ببندها، با برنامه ریزی و نیز بسیج ملی، جامعه مان را نسبت به بزه ها و

ناهنجاری ها مصون کنیم. به دلایل فوق ما از آقای روحانی حمایت می کنیم.

ـ حضور جریان احمدی نژادی را چگونه دیدید؟!

 تصور می کنم از بعد از قهر 11 روزه، احمدی نژاد جایگاه مهمی در ارکان رسمی قدرت نداشته باشد. پس اول باید تکلیف خودش را با آن مساله روشن کند. تا وقتی تکلیف این مساله را مشخص نکند، تصورم این است که شورای نگهبان مانع حضور نامزد آن ها در صحنه ی رقابت

های انتخاباتی خواهد شد. شاید به همین دلیل باشد که اکثریت قاطع جامعه، ورود ایشان به انتخابات را جدی نگرفت و در حد یک شوخی تلقی کرد. البته من همیشه از تایید صلاحیت نامزدهای مختلف حمایت کرده ام چون معتقدم هر چه انتخابات آزاد تر باشد و با حضور گرایش های

مختلف بیشتری برگزار شود، به سود کشور است؛ البته این انتقاد هم به تیم احمدی نژاد وارد است که آزادی را فقط برای خودشان می خواهند و تا این لحظه حتی یکی از آن ها، کمترین سخنی در محکومیت رد صلاحیت آقای هاشمی بر زبان نرانده اند؛ همچنان که خود آقای احمدی نژاد،

وقتی که در شورای نگهبان مشغول کار بود، به قلع و قمع نامزدها کمک می کرد. بعدها  در دولتشان نیز وزارت کشور و هیات های اجرایی اش، نامزدهای رقیب را قلع و قمع کردند، با وجود این، ما از حقوق آن ها دفاع می کنیم تا بتوانند در صحنه ی رقابت های انتخاباتی حضور یابند.

ـ به نظر شما اساسی ترین سوالی که روحانی برای انتخابات آتی و کسب آرا، باید به آن پاسخ دهد، چیست؟!

انتظاری که بسیاری از آقای روحانی دارند، اول تغییر در کابینه و تقویت آن است؛ این که از وزرای جوان تر و پرتحرک تری استفاده کند. دوم، دفاع قاطع تر از حقوق شهروندی و تلاش برای رفع حصر و ممنوعیت های غیر قانونی و دفاع بیشتر از آزادی احزاب و تجمعات است. سوم

هم در عرصه ی سیاست های خارجی، تفوق دادن دیپلماسی بر نظامی گری است و این که ما هر چه سریع تر از باتلاق سوریه خارج شویم و اجازه ندهیم که پیامدهای سوء حوادث آن کشور، دامن ایران و ایرانی را بگیرد.