فکرشهر: عنوان خبر را ابتدا در وب سایت شرکت لیزیتگ فرهنگیان خواندم، اما وقتی وزیر محترم بارها و بارها در مصاحبه های خود به آن اشاره کرد، فکر کردم این واگذاری از طرف وزارت خانه و با اعتبار پیش بینی شده توسط آنان انجام می شود. پس با خود گفتم مهم نیست که چه کسی این خودروها را دریافت خواهد کرد. اما وقتی کمی کندوکاو کردم متوجه شدم وام های مورد نظر از طرف صتدوق ذخیره ی فرهنگیان پرداخت می شود، دیگر نمی توان بی خیال بود چرا که این پول مربوط به حدود ۴۰۰ هزار فرهنگی است، دادن وام ۶۰ تا ۱۴۰ میلیون تومانی به ۱۷۰۰ نفر از کیسه فرهنگیان؟
به گزارش فکرشهر، یادداشت نویس الف در ادامه می‌نویسد: در حالی که به اعتراف اسناد و مدارک پرداخت حقوق که دریافتی معلمان از مانده حقوقشان کمتر از یک میلیون تومان است، و یکی از شرایط واگذاری خودرو بالاتر بودن مانده ی حقوق از قسط وام است( یک میلیون و 200 هزار تومان تا دو میلیون و 600 هزار تومان) چه کسانی توان پرداخت چنین اقساطی را از حقوق خود دارند؟ به جز نیروهای وزارتخانه و نیروهای ستادی؟
کدام معلم توان پرداخت ماهیانه یک میلیون و 200 هزارتومان تا دو میلیون و 600 هزارتومان را دارد؟
اگر ما (معلم‌ها) توان دادن چنین اقساطی را داشتیم که الان وضعیت آموزشی کشور باید گل و بلبل می شد.
چنددرصد معلمان کشور سانتافه، اسپورتیج، الانترا و اپتیما و ... سوار می شوند، که اکنون وزارتخانه درصدد بالابردن این درصد است؟
آیا این فرار به جلو نیست؟
زمانی که بحث عدم توان پرداخت اجاره خانه و قبض برق و ... است، سانتافه؟
چرا این وام ها را برای خرید مسکن به همکاران نمی دهند؟ بهتر نبود به ۱۷۰۰ نفر از همکاران وام خرید مسکن ۱۰۰ میلیون تومانی داده می شد؟
چگونه است که حداقل سود دریافتی وام های بانک های کشور ۲۸ درصد است، این وام ها با ۱۵ درصد سود سالانه و آن هم ۷ ساله داده می شود؟
جناب وزیر محترم، با چه مجوزی از صندوق ذخیره فرهنگیان برای پرداخت چنین وام هایی استفاده می کند؟ آن هم به افرادی معلوم الحال!
اگر این وام ها از صندوق ذخیره است(که هست) که سرمایه پس انداز شده توسط خود فرهنگیان در چندین سال گذشته(متوسط ده سال) است، چرا وزیر آنرا اعلام می کند؟ از کیسه خودمان برای دیگران، و منت آن را بر خودمان می گذارند. یا للعجب!
