فکرشهر: برای تقویت اراده در دنیای علم راهکارهای زیادی پیشنهادشده که خلاصه‌اش یک جمله معروف است؛ این که اراده مثل عضله است و هر چه بیشتر از آن استفاده شود، قوی‌تر می‌شود. پس راه حل تقویت اراده به کار بستن آن در کارها و مسائل زندگی است؛ از ریز تا درشت.
به گزارش فکرشهر، روزنامه جام جم نوشت: «مغز ما یک مرکز فرماندهی خارق‌العاده است؛ یک اتاقک کوچک و فوق‌العاده با بی‌شمار قابلیت. همین مغز اعجاب‌انگیز اما به گفته متخصصان علوم اعصاب جایی است که می‌تواند جمله من نمی‌توانم را ساخته و پرداخته کند. به گفته متخصصان وظیفه ایجاد و تقویت این نیروی منفی را قسمت بالای سمت راست مغز بر عهده دارد و عده‌ای را به این سمت می‌کشاند که هر کار خوبی را به فردا و فرداها موکول کنند.
درست نقطه مقابل این بخش از مغز اما برعکس کار می‌کند و وظیفه‌اش ایجاد نیروی من می‌توانم است؛ همان که آن را به نام «اراده» می‌شناسیم. مغز ما یک بخش سوم هم دارد که در آن جمله من می‌خواهم پردازش می‌شود؛ به طوری که عده‌ای از ما با تکیه بر این نیروی مغزی دست به هر کاری می‌زنیم و اهداف‌مان را تا رسیدن به نتیجه دلخواه دنبال می‌کنیم.
کسانی که این بخش از مغزشان دقیق و بی‌نقص کار می‌کند آدم‌هایی با اراده قوی هستند که هیچ وسوسه‌ای آنها را از اهداف‌شان منحرف نمی‌کند، بلکه نیرویی از درون مدام به آنها یادآوری می‌کند که باید پیگیر خواسته‌هایشان باشند.
البته این حرف‌ها به این معنی نیست که مغز ما با جبر و از روی تبعیض برخی را به سمت نمی‌توانم می‌کشاند و برخی را به سمت می‌توانم و می‌خواهم؛ چرا که اراده و میل به حرکت و پیشرفت را می‌توان تقویت کرد و با همراه‌کردن این سه بخش مغز می‌توان کنترل ذهن را به دست گرفت و تبدیل به آدمی با اراده شد اما چطور؟
برای تقویت اراده در دنیای علم راهکارهای زیادی پیشنهادشده که خلاصه‌اش یک جمله معروف است؛ این که اراده مثل عضله است و هر چه بیشتر از آن استفاده شود، قوی‌تر می‌شود. پس راه حل تقویت اراده به کار بستن آن در کارها و مسائل زندگی است؛ از ریز تا درشت.
می‌توان ابتدا از کارهای ساده شروع کرد. مثلا از خواب؛ به طوری که خواب‌مان کافی، سروقت و منظم باشد. قدم دوم می‌تواند یک تغذیه سالم باشد؛ مثل استفاده حداکثری از غذاهای گیاهی. لازم به گفتن نیست که تحرک جسمی و فعالیت بدنی نیز باید انجام شود چون اراده قوی در تنی که رخوت دارد به وجود نمی‌آید. این فعالیت‌ها البته نباید لزوما ورزش‌های سخت و سنگین باشد بلکه مراقبه‌ها نیز سودمند قلمداد شده‌اند.
وقتی این رفتارها را به جزئی از عادات روزمره‌مان تبدیل کردیم باید به کارهای جدی‌تر دست بزنیم؛ از جمله این که کارهایمان را اولویت‌بندی کنیم تا بدانیم چه کارهایی برای ما اهمیت بیشتری دارد و زودتر باید انجام شود. در این مسیر و در حالی که دست به کارهای مثبت می‌زنیم باید همزمان از عادات غلط‌مان نیز فاصله بگیریم و عزم کنیم تا از نقاط ضعف‌مان دوری کنیم. این کار باعث تقویت اراده می‌شود و کم‌کم به جایی می‌رسیم که از ما به عنوان آدم‌هایی با اراده یاد می‌شود؛ البته یادمان نرود که یک‌دست صدا ندارد و حتما باید به فکر تغییر محیط اطراف‌مان نیز باشیم و تا می‌توانیم با کسانی معاشرت کنیم که شبیه ما فکر می‌کنند و به جمله ما می‌توانیم و می‌خواهیم باور دارند.»
