فکرشهر- عزیزالله صمیمی*: خبر درگذشت نوشاد ثابت اولین مستخدم همکار در تربیت بدنی برازجان را توسط آقای رضا باباعلی دریافت نمودم. بسیار متاسف شدم ایشان در تمام زمینه ها فعالیت دلسوزانه ای داشت.
از بدو تاسیس استادیوم که در آن زمان سایبانی وجود نداشت، در کاشت درخت های استادیوم فعالیت دلسوزانه داشت. همچنین در حفظ و حراست سالن کشتی وزنه برداری، بسکتبال، فوتبال و هیئتهای مربوطه کوشا بود. شایان ذکر است او استادیوم را همچون منزل شخصی خود صادقانه دوست می داشت.
به یاد دارم هنگامی که اقدام به حفر چاه عمیق در استادیوم نمودیم از مسوول حفاری چاه سوال کردم کی به آب می رسیم؟ جواب داد: اگر خدا بخواهد تا شش ساعت دیگر به آب می رسیم؛ «نوشاد» با قیافه‌ای شاد جواب داد ان شالله .
چون بیصبرانه منتظر نتیجه بودیم شب را بالا پشت بام اتاق نوشاد به سر بردیم. حدود ساعت دو بعد از نیمه شب صدای شادی نوشاد بلند شد که می‌گفت آب، آب شیرین و بشکن می زد.
این انسان زحمت کش همه کاره استادیوم بود. وقتی مسابقات فوتبال برگزار می شد، در هنگام غروب اکثرا تماشاچیان آن زمان یک صدا می گفتند: «نوشاد روشنش کن» (منظور پروژکتورهای استادیوم بود).
نوشاد که چراغ استادیوم را روشن می کرد امروز چراغ عمرش خاموش شد. روحش شاد یادش گرامی باد.
*رییس اسبق تربیت بدنی دشتستان
