دو مشکل در سازمان پسماند برازجان و بی توجهی ناظران

فکرشهر ـ کامبیز کشاورز: در این یادداشت نگاهی اجمالی به سازمان پسماند شهرداری برازجان، به عنوان یکی از بخش های دور افتاده پازل شهرداری خواهیم انداخت.

پسماند، سازمانی است که هنوز بسیاری از شهروندان حتی از وجود آن هم اطلاع ندارند چه برسد به اینکه شرح وظایفش را بدانند یا اینکه بفهمند در این سازمان چه اتفاقاتی در حال رخ دادن است؛ سازمان بزرگی که با چند بسته پلاستیک زباله با لگوی سازمان پسماند، فضا را آنچنان در دست گرفته که در ذهن فعالان محیط زیست ومردم این شهر به فراموشی سپرده شده است که شهرداری برازجان یک بخش به نام پسماند نیز داشته و دارد. البته نمی دانم این از هنر رئیس و پرسنل آن اداره بوده که فقط با پلاستیک زباله همه را راضی نگه داشته و یا ارزان قیمت بودن برخی از ما شهروندان این شهر...

و اما نگاهی گذرا به ماهیت و عملکرد سازمان پسماند، سوالاتی را به ذهن متبادر می کند که یافتن پاسخ آن ها می تواند چراغی فرا راه این سازمان عریض و طویل باشد:

این که چرا در واحد پسماند شهرداری و دو پیمانکاری که زیر نظر این واحد مشغول به فعالیت هستند، دو تخلف بزرگ و در عین حال غیر قابل چشم پوشی را شاهد هستیم اما صدایی از جایی بلند نمی شود؟

از «تفکیک زباله در مبدأ» که همان کف خیابان ها و درب منازل و کوچه هاست که می گذریم؛ معضل انتقال بیماری های هپاتیت و... را جدی نمی گیریم؛ فکری به حال بز و گوسفندانی که  کنار سگ های ولگرد در زباله های این سایت پروار می گردند هم نمی کنیم؛ طبیعت و درختان چندصد ساله ای که با پلاستیک و زباله تزیین شده اند را هم زیرسبیلی رد می کنیم اما...

1. آیا استفاده از افاغنه در سایت تفکیک زباله پسماند شهرداری کار صحیحی است؟
چرا با وجود شرایط بد کار و اشتغال در کشور و علی الخصوص وضعیت نابسامان اقتصاد و اشتغال جوانان دشتستانی، در یکی از دستگاه های رسمی جمهوری اسلامی ایران و توسط پیمانکار محترم این بخش در قسمت تفکیک و بسته بندی سایت پسماند، افاغنه به کار گرفته می شوند؟؟ آیا با توجه به وضعیت بغرنج اشتغال در کشورمان، گرفتن چندین فرصت شغلی از مردم این دیار و سپردن آن به اتباع خارجی کار صحیحی است؟

2. عدم انعقاد قرارداد کار فی ما بین کارگران دشتستانی و کارفرما و عدم پرداخت حق بیمه نیروهای به کار گرفته شده در ستاد خاک و نخاله توسط این پیمانکار جوان حداقل در یک سال اخیر را چطور می توان ارزیابی کرد؟
به نظر می رسد این هم از شگردهای برخی پیمانکاران است که با اشراف و اطلاع کامل مدیران این شهر و در بی تفاوتی مسوولین محترم شهرستان نسبت به نیروی کار اتفاق می افتد.
برخی کارفرمایان، عدم عقد قرارداد را به نفع خود دانسته و گمان می کنند امتناع از عقد قرارداد با پرسنل خود برای آن ها این فرصت را فراهم خواهد ساخت تا که در هر زمان و در هر شرایطی که خواستند با پرسنل قطع همکاری نمایند، بدون اینکه از نظر قانونی مسوولیتی متوجه آنان گردد!

و اما یک سوال!

در صورتی که در کار، برای یکی از نیروها حادثه ای رخ دهد، چه کسی پاسخگو خواهد بود؟؟ اصلا سرانجام آن کارگر حادثه دیده چه خواهد شد؟!

از مسوولیت و تعهد قانونی و انسانی کارفرما هم که بگذریم، اداره محترم تامین اجتماعی، شورائیان شهر و واحد بازرسی شهرداری دقیقا کجا هستند و به کدام کار مهم تر مشغولند که چنین مسائلی را نمی بینند؛ یا می بینند و به آن ورود نمی کنند؟؟
چرا در یکی از بخش های شهرداری باید شاهد این همه تخلف بود آن هم در شرایطی که بخش عظیمی از این تخلف ها به جامعه کارگری و اجرایی باز می گردد؟!

جالب است که این تخلفات، بدون هیچ گونه نظارتی از سوی بازرسی شهرداری، اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی و سازمان تامین اجتماعی یا اصلا خود شورای شهر که وظیفه آن نظارت بر عملکرد شهرداریست و تا آنجایی که یاد دارم این شورای محترم در ماه های قبل مصوبه ای را در حمایت از کار واشتغال هم وطنان و عدم به کارگیری افاغنه از تصویب گذرانده بود، صورت می گیرد و متاسفانه هیچ یک از این نهادها، این مصوبه را در دستور کار خود قرار نداده و تاکنون، آن گونه که انتظار می رود به اجرا در نیاورده اند.

حال بد نیست که در این بین تنها به بخش کوچکی از مشکلات کارگران، این قشر زحمت کش که به عنوان چرخ دنده های متحرک این کشور محسوب می شوند، بپردازیم.

اقتصاد حاصل از تحریم ها بر جامعه چنان فشاری وارد نموده که به وضوح قابل لمس و دیدن است، اما این فشارها به روی اقشار جا‌‌معه کنونی کم و زیاد و گاه بگیر و ببندهایی نیز دارد که در اقشار کم درآمد جامعه مانند نیروی کارگری و اجرایی، بیشترین تاثیر را خواهد داشت و ضرر و زیان های غیرقابل جبران در دراز مدت به جای خواهد گذارد.

یکی از این زیان ها، تأخیر در بازنشستگی و دیر بازنشسته شدن این نیروهاست؛ درصورتی که سن  این افراد بالاتر از حد معمول و نرمال است و این موضوع، مشکلاتی به دنبال دارد.

لذا لازم است متولیان امر توجه ویژه ای به این قشر کم درآمد و مظلوم جامعه نشان داده، در چهلمین بهار آزادی و همزمان با قیچی کردن روبان ها، نیم نگاهی نیز به زحمتکشان عرصه کار و تولید داشته باشند!

در این یادداشت به این دو نکته اکتفا نموده و امیدوارم در کوتاه ترین زمان ممکن به این تخلفات و دیگر مشکلات این بخش که بخش بزرگی از آن به ناظران و مدیران مطلع برمی گردد، رسیدگی شود، چرا که عدم توجه به مشکلات کوچک و بزرگ امروز، تبعات غیرقابل جبرانی را در آینده نه چندان دور در پی خواهد داشت.

در یادداشت های بعدی به برخی دیگر از مشکلات و تخلفات و ضعف های سازمان پسماند شهرداری برازجان خواهیم پرداخت تا چگونگی و علت تسطیح نخاله های دره های درون و بیرون برخی ارگان ها و علت سرگردانی خودروهای کمپرسی در تخلیه نخاله های شهری و مابقی مشکلات سایت مورد توجه مدیران بالادست قرار بگیرد. شاید اراده ای به وجود بیاید و گرهی از گره های کور این بخش باز شود!