فکرشهر: سایت خبری نایبند نوشت: اشتغال در شهرستان عسلویه شاید برای تهرانی ها و شمالی ها یک پروسه سخت و رویایی باشد اما این غیر منطقی است که جوانان جنوب و به ویژه تحصیل کرده ها در شهرستان عسلویه که خود آغوشش را به همه باز کرده یک دغدغه باشد. بیننده ، خواننده و شنونده گرامی شاید برای شما هم غیر قابل باور باشد اما این چند سطر را باهم بخوانیم تا گوشه ای از مشکلات جوانان عسلویه را لمس کنیم:
\n\n
\n\n
لیسانس آموزش زبان انگلیسی دارم با معدل ۱۷,۳۶، متأهل و بومی عسلویه ام ، ساکن چاه مبارک و شعله های فازها از بالای بوم خانه مان پیداست و دودش هم تا چاه مبارک میرسد و بهره ای از تنفس آن را برده ایم .یک سال و نیم است که پی کارم أما سرکار بوده ام بین فرمانداری که فرمون منطقه را بدست دارد و اداره اشتغال که فقط قسمتی را إشغال کرده است و بقول خودشان دستشان بجایی نمیرسد و کسی تمکین نمیکند و به معرفی نامه هایشان اهمیتی نمیدهند .
\n\n
چه فرصت های شغلی خوب – در فازها و إدارات – با مزایای عالی که از دستمان رفت و نصیب دوستان و آشنایان دیگران شد و سهم ما از اشتغال پایدار را بین خود تقسیم کردند و فقط آلودگی و بیکاری سهم ما شد .
\n\n
متأسفانه اشتغال در شهرستان عسلویه متولی ندارد ، بعبارت دیگر صاحب ندارد و سهم ما از فرصت های شغلی که گاه آنجا می رسد هیچ است .
\n\n
فرصتهای شغلی خوب پشت پرده تقسیم می شوند و فقط ته مانده هایش که اشتغال دوستان در آن برایشان کسر شأن است به ما معرفی می شود .
\n\n
مایه ی تأسف است که وارد هر فاز و پتروشیمی می شوی بومیان عسلویه را در لباس نگهبانی ، خدماتی و راننده می بینی و إحساس غربت عجیبی به تو دست می دهد . انگار اینجا عسلویه نیست و طی یک رخدادی از شهرستان عسلویه و استان بوشهر جدا شده است !!!
\n\n
یوسف جاسمی – چاه مبارک
\n
