داستانک/ لوکوموتیو پیشرفت

فکرشهر ـ عبدالخالق عبدالهی: مردی می شناختم که آدم متشخص و جاسنگینی بود. این آدم روی سلام کردن بچه هایش خیلی حساس بود و همیشه نصیحتشان می کرد: «بوا، هر جا میرین اول سلام بعد کلام».

اتفاقا یکی از بچه هایش خیلی کم حرف و گوشه گیر بود و از سلام و علیک فراری.

یک بار مرد به پسرش گفت: چرا اومدی داخل سلام نکردی؟

پسر جواب داد: سلام کردم.

مرد گفت: سلام نکردی.

پسر جواب داد: چرا؛ سلام کردم شما متوجه نشدی.

مرد گفت: سلامی که ایقد یواش باشه که من و تو، نیم ساعت سرش دعوا کنیم، من بگم سلام نکردی و تو بگی سلام کردم، این سلام ، نکردنش خیلی بهزه کردنشه.

حالا حکایت ادعای سرعت قطار پیشرفت مملکت است. آقای رییس جمهور، لوکوموتیر پیشرفتی که سرعتش آنقدر کند باشد که مردم احساسش نکنند، این پیشرفت یا اصلا وجود ندارد یا این قدر نامحسوس است که نبودش خیلی بهتر از بودنش است و به درد عمه وسطی یکی از دوستان صمیمی بنده می خورد.