فکرشهر: «به خاطر دارم شاید یکی دو ماه پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال 1979 در خیابان انقلاب جلوی دانشگاه تهران قدم می‌زدم و مانند هر کسی که آن روزها برایش جذاب بود از آن شرایط و فضا لذت می‌بردم. موقعیت خاص این خیابان و میدان معروف آن در تهران و نیز جایگاه خاص دانشگاه تهران در انقلاب موجب شده بود این محدوده تقریبا هفتصد هشتصد متری به مرکز اصلی بحث‌ها و تجمعات گروه‌های سیاسی از چپ و راست گرفته تا مدافع و منتقد انقلاب و دولت نوپای ایران که توسط آقای مهندس بازرگان اداره می‌شد تبدیل شود.»
\n\n
به گزارش فکرشهر، متین مسلم با این مقدمه در «خبرآنلاین» ادامه داد: «یک رسم نانوشته‌ای هم در مباحث وجود داشت. در اینگونه مباحث هر طرف کم می‌آورد، هواداران پنهانی داشت که به بهانه‌ای به یک‌باره با شعار و فریاد یا با مشت و دعوا تجمع را بر هم می‌زد و صاحب سخن کم‌آورده را از مهلکه نجات می‌داد! آخرش هم هاج و واج نمی‌فهمیدیم چی شد. کی بود؟ چی بود؟ شیوه‌ای که ظاهرا در پاره‌ای موارد و پس از 37 سال همچنان کارایی خود را حفظ کرده است! ماجرای حمله به سفارت عربستان که یادتان هست؟
\n\n
از آن روزها خاطرات اندکی باقی مانده و گذر زمان خیلی چیزها را محو کرده است. اما یک خاطره هیچ وقت از ذهنم بیرون نمی‌رود. فکر می‌کنم تقاطع خیابان انقلاب و قدس بود که آن روزها آناتول فرانس خوانده می‌شد. بحث داغی میان یک گروه تندروی چپی و تعدادی از دانشجویان مدافع دولت موقت و انقلاب در گرفته بود. نماینده آن گروه چپی از مخاطب خود مرتب سوال می‌کرد: «این چه وضعی است؟ نتایج انقلاب کو؟ کجاست؟ دولت بی‌عرضه عامل و وابسته به امپریالیسم است! بگو ببینم در طی این مدت چرا دولت موفق نشده بی‌سوادی را برطرف کند؟ چرا روستاها برق‌کشی نشده‌اند؟ چرا دولت درمان و پزشکی را رایگان نکرده؟ چرا همچنان راه‌ها خاکی است و آسفالت نشده؟ پس انقلاب برای چی بود؟ چرا؟ چرا؟ چرا؟ ...». یک عده هم آنجا بودند و می‌گفتند: «صحیح است، صحیح است!».
\n\n
بحث آنها طبق معمول، طولانی و کشدار بود و نماندم ببینم کانون مدافعان انقلاب و دولت در آن تجمع چه جوابی به آن تندروها دادند. اما در برگشت از جلوی کافه‌قنادی فرانسه که هنوز هم هست گذشتم، در حالی که هنوز آثاری از سوختگی و آتش‌سوزی‌های روزهای نبرد پیروزی انقلاب و نشانه‌های ناامنی و التهاب پس از سرنگونی حکومت پهلوی در کوچه و خیابان‌ها دیده می‌شد. بی‌انصافی در حق دولت دو ماهه با طرح انتظارات بی‌جا دلم را به شدت آزرده کرد. آن زمان دلم به حال دولت نوپای مرحوم مهندس بازرگان سوخت که تحت چه فشار و چه تصورات نامعقول و عمدی‌ای قرار دارد.
\n\n
من کاری با دولت مرحوم آقای مهندس بازرگان ندارم. قضاوت با مردم و تاریخ ایران که بهترین قضات هستند. هدفم بیشتر بیان نوع انتظارات و توقعات بی‌جایی بود که علیه دولت وقت مطرح می‌شد و مطرح‌کنندگان به دنبال قراردادن افکار عمومی در برابر دولت بودند و تبعات چنین رفتاری اصلا برایشان مهم نبود.
\n\n
خیلی جالب و عجیب است که درب همچنان بر همان پاشنه می‌چرخد و ما با حجم وسیعی از همین نوع انتظارات مشابه خودتراشیده در برابر دولت و شخص آقای روحانی پس از اجرای تقریبا یک ماه اخیر توافقنامه هسته‌ای از سوی مخالفان حرفه‌ای او مواجه هستیم. هنوز حدود یک ماه از اجرای توافقنامه اتمی ایران با جامعه بین‌المللی بیشتر نگذشته که از سوی مخالفان کارکشته با مواضع، سخنان، عناوین، تیتر روزنامه‌ها و نشریات، مقالات در سایت‌ها و تجمعات گوناگون مشابهی علیه پرزیدنت روحانی امروز روبه‌رو هستیم. سری به روزنامه‌ها و منابع خبری این مخالفان موسوم به دلواپس طی حداقل 10 روز اخیر بزنید تا با ادبیات مشابه آن روزها روبه‌رو شوید:
\n\n
چرا ارزانی نمی شود؟
\n\n
چرا نفت ارزان است؟
\n\n
دلار که همچنان می‌تازد. پول‌های آزادشده کجاست؟
\n\n
چرا نفت نمی‌فروشید؟ پس نتیجه برجام چی شد؟
\n\n
چرا نفت می‌فروشید؟ چرا سرمایه نسل‌های بعد را حراج می‌کنید؟
\n\n
چرا همچنان پروازها با تاخیر انجام می‌شود؟ هواپیماهای جدید کجاست؟
\n\n
آقای روحانی! چرا همچنان هواپیماهای دست دوم در کشور جولان می‌دهند؟ این بود نتیجه برجام؟
\n\n
آقای روحانی! این بود نتیجه توافق هسته‌ای؟ بروید هواپیمای نو بخرید!
\n\n
پس اثر اجرای برجام بر زندگی مردم کجاست؟
\n\n
چرا حقوق کارگران و کارمندان افزایش پیدا نمی‌کند؟ پس پول‌های آزادشده کجاست؟
\n\n
چرا هنوز مدارس سه‌شیفته فعالیت می‌کنند؟ پس اثرات اجرای برجام کجاست؟
\n\n
چرا دولت فکری به حال آلودگی هوا نمی‌کند؟ این بود نتیجه اجرای برجام، خانم ابتکار؟
\n\n
قرار بود با اجرای برجام نرخ بیکاری کاهش یابد. پس کو؟ مردم که هنوز بیکارند!
\n\n
آقای روحانی! صدها کارخانه و کارگاه تولیدی خوابیده‌اند. نتیجه اجرای توافق هسته‌ای این بود؟
\n\n
آقای روحانی! فقر و تبعیض در کشور بیداد می‌کند. قرار بود با توافق هسته‌ای در کنار سانتریفیوژها زندگی مردم هم بچرخد. این هم از اجرای توافق! اما هنوز در کشور فقیر داریم.
\n\n
آقای روحانی! هنوز مردم در بیمارستان‌ها مشکل دارو و درمان دارند. پول‌های آزادشده کجاست؟
\n\n
و قس علیهذا ...
\n\n
متحیر مانده‌ام! شما چه فکر می‌کنید؟»
\n
