فکرشهر ـ محسن صدیق: دوباره چهارشنبه آخر سال و خبرهایی مبنی بر کشف مواد آتش زا از سوی مامورین انتظامی، هرچند تلاش ماموران انتظامی قابل تقدیر می باشد، اما هیچ گاه فشار و اعمال مجازات صرفا و به تنهایی نمی تواند ضامن و بقاء قانون گرایی در جامعه باشد و به حتم ضامن اجرای قانون خود مردم می باشند که با فرهنگ سازی می توان انواع ناهنجاری و آنارشیسم اجتماعی را خنثی نمود.
\n\n
با دیدن تصاویری دلخراش و شرم آگین از صدا و سیما، بیشتر تداعی گر حکایتی از مولوی در دفتر دوم مثنوی می باشد.
\n\n
در این حکایت می خوانیم که در صبحی، ابلیس به قصر معاویه و اتاق خوابش می رود و او را از خواب بیدار می کند. معاویه از او نامش و علت بیدار کردنش را می پرسد. پاسخ می دهد《 من ابلیسم و چون وقت نماز می گذشت، تو را بیدار کردم تا برخیزی و به مسجد روی》
\n\n
معاویه پاسخ ابلیس را باور نمی کند:
\n\n
گفت : نی نی این غرض نبود تو را
\nکه به خیری ره نما باشی مرا
\nدزد آید از نهان در مسکنم
\nگویدم که پاسبانی می کنم
\nمن کجا باور کنم آن دزد را
\nدزد کی داند ثواب مزد را
\n\n
قرنهاست که چهارشنبه آخر سال را ایرانیان بر اساس رسمی کهن گرامی می دارند و با برگزاری جشن، چهارشنبه سوری را که فلسفه آن بیشتر همسویی و گرد هم آمدن اعضای خانواده و بستگان می باشد، تا به امروز سینه به سینه، نسل به نسل حفظ نموده اند.
\n\n
نمی دانم این سوال را می توان از کمپانی های چینی، دلالان داخلی، کارشناسان فرهنگی، اساتید جامعه شناسی... یا متولیان و برنامه سازان صدا و سیما باید پرسید؟
\n\n
اما چرا در یکی دو دهه گذشته و سال های اخیر به یکی از خطرناک ترین و پر استرس ترین روزهای سال تبدیل گردیده است!؟ چرا به جای ترویج و حفظ این سنت خوب و حسنه به روزی تلخ مبدل گردیده است؟! چرا در این روز آرامش از سوی خانواده ها و هر گروه سنی گرفته گردیده؟! چرا درگذشته ای نه چندان دور که برپایی جشن چهارشنبه سوری نوید گر سرور و شادی بود، پیام آور نشاط ملی بود، هم اکنون و با عجین شدن نوعی نافرهنگی، که در سال های اخیر متداول گردیده، تداعی گر خاطراتی تلخ از آسیب های جسمی و روحی در ذهن مردم مبدل گردیده است؟! در روزی که باید یک نوع نشاط ملی به جامعه ترزیق گردد، چرا باید بسیاری از خانوادها داغدار گردند!؟ چرا در این روز باید عده ای نقص عضو گردند؟! تاریخ این نوع شادی کجاست؟! چه کسانی متولی برگزاری چنین مراسماتی هستند؟! آیا مراسم چهارشنبه آخر سال در سال های اخیر به درستی تعریف نگردیده یا این که نیرویی یا نیروهایی در سال های اخیر سعی بر خراب کردن این گونه جشن ها و آیین هایی را داشته و دارند؟!
\n\n
در روزهای آخر هر سال از سوی صدا و سیما، تصاویری از افرادی که به وسیله انواع ترقه و نارنجک ها سوخته گردیده اند و یا قطع عضو گردیده اند را به نمایش می گذارد که جای بسی تاسف دارد، اما ای کاش همین صدا و سیما در سال های اخیر به جای پخش این گونه تصاویر که با احساسات مردم بازی می شود، آیین چهارشنبه سوری و نوع برگزاری این جشن زیبای کهن را به نوجوانان ما معرفی می نمود و می گفت که این گونه ترقه بازی و آتش سوزی با فرهنگ والای ایران کهن هیچ گونه سنخیتی ندارد و ای کاش از سوی شهرداری ها مکان و برنامه ای از قبل تدارک دیده می گردید.
\n\n
جهت برگزاری چنین جشن هایی، اهداف برپایی این آیین محقق نخواهد شد، مگر با رعایت لازم‌ها و ملزومات آن، که این امر نیز فراهم نخواهد شد مگر با فراهم آوردن زمینه‌هایی چون ساخت برنامه‌های فرهنگی آموزشی در طول سال، متاسفانه در یکی دو دهه گذشته این آیین به گونه ای تحریف گردیده که حتی بسیاری خواهان حذف این روز از تقویم می باشند و شاید این بهترین هدیه برای کسانی می باشد که سعی نموده اند در سال های اخیر این جشن را به چنین شکلی در آورند!
\n\n
براستی در طول سالی که گذشت صدا و سیما آیا برنامه ای در خصوص معرفی و فلسفه برگزاری چنین جشن و آیینی پخش نمود؟ یا همچنان پخش این تصاویر دلخراش می تواند عنصری باز دارنده باشد؟
\n\n
" از خدا جوییم توفیق ادب"
\n
