فکرشهر ـ فریده خدادادی*: وقتی برایش شعر خودش را خواندم، غرق در لذت گفت که برایت شعرهای بیشتری می فرستم تا در ماهنامه اتان به چاپ برسانی. نیمه ی اسفندماه 93 بود. یکی از آخرین سروده هایش را برایم خواند... قرار بود دیداری داشته باشیم با ایشان و من نگین سبز گناوه را از نزدیک به گپ و گفت دعوت نمایم اما از آنجایی که تقریبا آخرین ها گاهی بد هستند، آخرین روزهای اسفند مصادف شد با نفس های بی جان استاد عزیزمان و تنها چند ساعتی زودتر از زمستان بار سفر بست.
در بی نهایت زندگی
برای تو
شعری که جان می دهد
در کنار دردهایت
عادت می کنم
به ندیدن
به دیدن هر روزه ی درختان
که برایت عزا گرفته اند و
زرد
خشک
درد
می مانند
زمستان که رفت
سراغت را
از آخرین بوسه
می گیرم
آخرین بوسه
دست های مرگ بود
و
دست های سرد تو
اسفندماه 94
*دبیر صفحه اورنگ هشتم هفته نامه فکرشهر
