فکرشهر: شهر بوشکان، در قسمت شرقی استان بوشهر و دشتستان و در بخشی به همین نام (بوشکان) قرار دارد که با حدود 2500 نفر جمعیت از سال 1391 شهر شده است.
روستایی که از شهر شدنش، تنها 5 سال می گذرد و البته، نخستین دوره ی شورای شهر را تجربه می کند. به عبارتی، دوره ی چهارم شورای بوشکان، نخستین دوره ی شورای این شهر می باشد و سه دوره ی قبلی، شورای روستا بوده است.
اعضای شورای چهارم این شهر نیز چون دیگر شهرهای دشتستان، غیر از برازجان، 5 نفرند شامل صفدر بازدار، کرامت بهادری، عطا رضایی، حمید هاشم پور و خداکرم نوروزی؛ 5 نفری که ظاهرا در آرامش با هم کار کرده و این شهر تازه را طی 4 سال گذشته اداره کرده اند؛ هرچند گذر از مرحله ی روستا و تبدیل شدن به شهر، مشکلات خاص خود را دارد و به افرادی کارآزموده و باتجربه برای عبور از این دوران نیامند است، ولی به نظر می رسد این گذر در شهر بوشکان کندتر از آن چه می بایست، بوده و همین باعث نارضایتی مردم از عملکرد شورا و شهرداری می باشد، چرا که آنان معتقدند بوشکان فرقی با زمان روستا بودنش نکرده است.
و اما حکایت شهردار بوشکان نیز خواندنی است؛ نوروز نوروزی که 4 ماه قبل از روی کار آمدن شورای شهر در بوشکان و چندماه بعد از شهر شدن این روستا، به عنوان شهردار معرفی و منصوب شد، پیش از انتخاب به عنوان شهردار در سال 91، به مدت 8 سال نیز دهیار بوشکان بوده است. وی، با روی کار آمدن شورای چهارم نیز در سمت شهردار این شهر تازه تاسیس، ابقا شد و تاکنون نیز در این مسوولیت خود باقی مانده است تا اولین شهردار بوشکان طی 5 سال باشد.
هر چند نوروزی تلاش های زیادی برای ارتقای وضعیت این شهر کرده است، ولی بوشکان با گذشت این 5 سال، همچنان یک روستای بزرگ با کمی تغییرات جزیی به نظر می رسد و با وجود این که جمعیتش از مرکز بخش، یعنی شهر کلمه، بیشتر است، ولی 7 سال بعد از کلمه شهر شده و شاید همین، روی عدم پیشرفتش تاثیر به سزایی گذاشته است.
پیرمردی که درب منزلش نشسته، معتقد است که بوشکان هنوز همان روستای قبلی است و فقط چند تا خیابان آسفالت شده. البته او این را هم می گوید که اعضای شورا انسان های خوبی هستند و شهردار هم مرد خوبی است.
مرد جوان 20 ساله ای هم می گوید: اعضای شورا تک به تک انسان های خوبی هستند ولی در کل نتوانسته اند برای بوشکان به عنوان شهر کاری کنند. اینجا خیلی مشکل داریم؛ مشکل آب هست؛ مشکل راه هست؛ درمانگاه و بیمارستان نداریم و خیلی چیزهای دیگر.
مرد دیگری هم با ما همکلام می شود و خود را آقای «ن» معرفی می کند و می گوید: هم شورا و هم شهردار انسان های خوبی هستند. مردمدارند. با مردم خوب رفتار می کنند ولی اگر بخواهیم شهر را بگوییم، هیچ کاری انجام نشده! اوهم معتقد است که بوشکان هنوز نتوانسته شهریت بیابد و این به دلیل این است که شورا و شهردارش هنوز شهر شدن این روستا را نپذیرفته اند و باور ندارند، مثل مردم بوشکان. البته در شورای بوشکان هم دو دستگی است و باندبازی هایی هم گاهی وقت ها انجام می شود که به ضرر شهر است.
آقای دیگری که خودش را محمد معرفی می کند نیز در پاسخ به سوالات ما می گوید: این شهر هیچ چیز ندارد. نه فضای سبز و پارک درستی دارد؛ نه آب داریم؛ نه اداره ای در این شهر است؛ حتی برای درمانگاه و بیمارستان هم مجبوریم به کلمه یا برازجان و اهرم برویم. وضعیت شهر را هم که خودتان دارید می بینید!
مرد دیگری که نمی خواهد نامش را بگوید، از مرگ دلخراش دانش آموز دختر در ماه گذشته، می گوید و این که این حادثه، به علت جاده های شهر و نبود امکانات در منطقه، مخصوصا مدرسه درست و حسابی می باشد. او معتقد است: شورای شهر و روستا فرقی ندارد؛ مهم این است که ما با وجود شهر بودن، هنوز امکانات یک روستای درست و حسابی هم نداریم و جوانان و بچه هایمان را به خاطر کم کاری مسوولین از دست می دهیم.
گزارش میدانی فوق توسط خبرنگار فکرشهر، آذر حسینی تهیه شده است.
