معضلی در کنگان، که قربانیان زیادی می گیرد

فکرشهر: نگاهی به اعداد و ارقام و البته روند رو به رشد طلاق در سالهای اخیر خبر از وقوع بحرانی بزرگ در شهرستان کنگان دارد که حالا دیگر تقریبا دامن تمام خانواده ها را گرفته است و کمتر خانواده ای را می توان یافت که با معضل طلاق و تبعات مخرب آن دست و پنجه نرم نکرده باشد.

به گزارش فکرشهر، رئیس دادگستری کنگان استان بوشهر اخیرا گفته: اختلافات خانوادگی و طلاق یکی از معضل ها و زنگ خطر جدی در این شهرستان است به طوریکه در سال گذشته 200 پرونده طلاق به شعبه اول حقوقی خانواده ارجاع شد.

این خبر بسیار تلخ که نشان دهنده ی وجود یک مسئله ی اجتماعی در این شهرستان است البته در میان خبرهای ناگوار دیگر مثل قحطی و کمبود آب آشامیدنی، اعتصابات مکرر در سراسر کشور، تحریم های جدید، اخبار جام جهانی فوتبال و موارد مشابه، نادیده گرفته شد اما آنان که در کنگان زندگی می کنند و به بافت خانوادگی و اجتماعی این شهرستان آگاه هستند می داننند که حاصل همین چند کلمه و ارجاع 200 پرونده طلاق در یک سال یعنی فاجعه، یعنی زلزله ای بزرگ که حالا شالوده های اصلی نظام اجتماعی و خانوادگی آنان را می لرزاند.
 
زنگ خطر افزایش طلاق در کنگان سالها قبل به صدا درآمده بود اما گویا اراده ای جهت متوقف کردن این روند به شدت مخرب در میان مسئولین مربوطه وجود نداشته است.
 
رئیس اداره ثبت احوال شهرستان کنگان در سال 91با اعلام  کاهش آمار ازدواج به ازای هر طلاق در این شهرستان گفت: در شش ماهه نخست سال 91 به ازای هر طلاق سه ازدواج صورت گرفته که این آمار در مدت مشابه سال گذشته به ازای هر طلاق هفت ازدواج بوده است.
 
حیدر عمرانی این را هم گفته بود که: در شش ماهه نخست سال 90 در کنگان تعداد 774 ازدواج صورت گرفته که 106 مورد به طلاق انجامیده و این در حالی است که در شش ماهه نخست سال 91 از 436 مورد ازدواج انجام شده 130 مورد آن به طلاق کشیده شده است.
 
نگاهی به اعداد و ارقام و البته روند رو به رشد طلاق در سالهای اخیر خبر از وقوع بحرانی بزرگ در شهرستان کنگان دارد که حالا دیگر تقریبا دامن تمام خانواده ها را گرفته است و کمتر خانواده ای را می توان یافت که با معضل طلاق و تبعات مخرب آن دست و پنجه نرم نکرده باشد.
 
اما چرا در شهرستان کنگان که دارای ساخت اجتماعی سنتی و مبتنی بر تعصب طایفه ای و فامیلی بوده شاهد بروز معضل اجتماعی طلاق هستیم که ابعاد مخرب آن تمام نظام اجتماعی آن را تکان داده و به سوی نابودی می کشاند؟ چرا آمار طلاق در این شهرستان در سالهای اخیر تا این حد رشد داشته است؟
 
هر چند آمارهای رسمی خبر از افزایش طلاق در تمام کشور را دارند که این نیز محصول شرایط نابسامان اقتصادی و فشارهای روانی ناشی از بیکاری، رشد اعتیاد و نبود شناخت کافی زوجین نسبت به هم، دخالت خانواده ها و عوامل دیگر است اما رشد طلاق در نظام های اجتماعی سنتی تکان دهنده و سوال برانگیز است.
 
رئیس دادگستری کنگان هجوم خرده فرهنگ ها به این شهرستان و اثرات ناشی از صنعتی شدن سریع منطقه را عامل اصلی افزایش آمار طلاق می داند.
 
اظهار نظر این مقام مسئول در شهرستان کنگان نشان دهنده ی عمق فاجعه ای است که رشد صنعت در این منطقه برای بومیان به همراه داشته است.
 
احداث صنایع بزرگ در مناطق سنتی بدون توجه به نتایج اجتماعی و فرهنگی آن می تواند پیامدهای ناخواسته و بعضا منفی فراوانی را برای مناطق پیرامونی به بار آورد. پیامدهایی که اگر به موقع درمان نشوند در دراز مدت می تواند به مسئله ای اجتماعی تبدیل شوند که تمام ساختارهای نظام اجتماعی منطقه را دگرگون سازند.
 
مهاجرت بیش از حد کارگران و کارمندان تاسیاست پارس جنوبی که از شهرها و روستاهای سراسر ایران به این منطقه کشیده شده اند و سکونت آنها در شهرها و روستاهای شهرستان های عسلویه و کنگان در کنار جمعیت بومی، سیمای اجتماعی و فرهنگی این مناطق را خیلی زود تغییر داده و به دنبال آن ارزش های اجتماعی آنان نیز در اختلاط با این مهاجران تغییر کرده است. تغییری که در کنار برخی جنبه های مثبت آن شاهد نتایج منفی و افول برخی ارزش های مثبت اجتماعی نیز بوده است.
 
حالا طلاق در کنگان به حدی فراگیر گردیده که صدای مسئولین را هم درآورده به نحوی که از آن به معضلی اجتماعی یاد می کنند. معضلی که قربانیان زیادی می گیرد. از زن ومردی که با روانی آسیب دیده از هم جدا شده اند و به خصوص به خاطر شرایط اجتماعی و فرهنگی منطقه برای زنان مطلقه هیچ چشمداشت روشنی از آینده وجود ندارد تا بچه های طلاق که معلوم نیست در این محیط های کارگری به شدت آلوده به انواع مواد مخدر و سایر بزه های اجتماعی چه آینده ی تاریکی را ادامه خواهند داشت.
 
هر چند صنعت نفت در سالهای گذشته تلاش هایی جهت کنترل معضلات اجتماعی حضور این صنعت در شهرستان های عسلویه و کنگان انجام داده از جمله راه اندازی مرکز پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی عسلویه اما به نظر می رسد این اقدامات سطحی و ایجاد چنین مراکزی نتوانسته کمکی به حل بحران های اجتماعی ناشی از صنعتی شدن سریع این مناطق کند.

منبع: جنوب نیوز