فکرشهر ـ نرگس محمدزاده فرد: سال هاست که گفته می شود شهرستان دشتستان با وجود موقعیت های خاصش در رتبه ی سوم امنیت استان قرار دارد.
از چند سال قبل ورودم به عرصه ی خبری نیز این آمار را می شنیدم و در 5 سال اخیر در اغلب جلساتی که حضور داشته ام از زبان مقامات امنیتی و کشوری از جمله مدیرکل و روئسای دادگستری، فرمانداران، استانداران و معاونین سیاسی شان و ... این موضوع را می شنیدیم ولی هیچ یک از آن مسئولین به صورت رسمی به این سوالم پاسخ ندادند که اولین، دومین، چهارمین و پنجمین شهرستان ناامن استان بوشهر کدامند.
اگرچه نام شهرستان های اول و دوم و چهارم و پنجم نا امن استان بوشهر، کاملا مشخص است و از سوی مقام های رسمی در محافل غیر رسمی عنوان شده است، ولی از آن جایی که هرگز به صورت رسمی مطرح نشده و برای این که به تشویش اذهان عمومی و نا امن کردن دیگر شهرستان ها و کل استان متهم نشویم، نام آن ها را محفوظ نگه می دارم.
هر چند شهرستان دشتستان در سال های دور و به علت محرومیت و سختی مسیر و راه دسترسی و البته بدی آب و هوا به عنوان تبعیدگاه مطرح شده بود ولی قطعا یکی از عواملی که باعث شده دشتستان در سال های اخیر نیز همچنان در صدر اخبار امنیتی و حوادث استان و کشور قرار گیرد، وجود رسانه هایی است که وظیفه ی اصلیشان یعنی کار فرهنگی را رها کرده و با نام حساس کردن مسئولین، به ناامن جلوه دادن این شهرستان بزرگ اقدام کرده اند؛ رسانه هایی که هنوز هم حوادثی چون خودکشی، شلیک اتفاقی گلوله ای از یک اسلحه و امثالهم که در همه جای استان روی می دهد را در برازجان و دشتستان تیتر یک کرده و با آب و تاب در سراسر جهان منتشر می کنند. {با توجه به گستره ی امروزی رسانه ها}.
انتشار اخبار حوادث دشتستان، حساس کردن مسئولین و البته عکس العمل های آنان تا آن جا پیش رفت که این شهرستان به یکی از شهرستان های امنیتی استان و کشور تبدیل شد و کوچک ترین اتفاقات، تصمیم گیری ها، وقایع و حتی امور عمرانی آن نیز امنیتی دیده شد تا جایی که نصب یک تندیس در برازجان منوط به تصمیم شورای امنیت استان قرار گرفت.
همه می دانند و می گویند که برای بهبود وضعیت در همه ی زمینه ها از جمله مباحث مربوط به جرائم، باید فرهنگ سازی صورت گیرد ولی در عمل می بینیم که چنین نیست و هر قدر هم مردم تلاش کنند تا دیدگاه ایجاد شده درباره ی دشتستان را تغییر دهند، باز هم کم کاری و سهل انگاری برخی مسئولین کار خودش را کرده و با کمک برخی رسانه ها که تنها به فکر بالا بردن بازدیدکنندگان خود هستند، فضای شهرستان را بیش از پیش امنیتی جلوه دهند.
در جدیدترین اقدام و دقیقا در سالروز اقدامات فرهنگی و غیر فرهنگی مسئولین دشتستان در نصب و برداشتن تندیس میرزا محمد خان غضنفرالسلطنه ی برازجانی از جلوی کاروانسرای مشیرالملک برازجان که نماد اصلی، تاریخی و فرهنگی این شهر و شهرستان است و در روزی که قرار بود رییس جدید اداره ی فرهنگ و ارشاد اسلامی دشتستان معرفی شود؛ و درست در همین روزی که خبر تحقق یک خواسته ی قدیمی مردم شهرستان یعنی احداث سینما در برازجان اعلام شد؛ و در بحبوحه ی تلاش های مداوم برای حذف نام تبعیدگاه از برازجان، مجرمی را در جلوی نماد فرهنگی و تاریخی شهر به دار آویختند.
این اقدام امنیتی که ابتدا قرار بود جلوی زندان برازجان انجام شود و به دلیلی که هنوز برای من مشخص نیست، به جلوی کاروانسرا منتقل شده، در سال های قبل برای ایجاد رعب و وحشت و جلوگیری از انجام اعمالی خلاف و جرائمی که چنین عواقبی دارد، انجام می شد، حالا که همه از کاهش جرائم در دشتستان دم می زنند و همچنان این شهرستان را سومین شهرستان امنیتی استان اعلام می کنند، انجام چنین عملی در ملاء عام و در روزی که می رود از سوی عموم مردم به یک روز تاریخ ساز در برازجان تبدیل شود، جای تعجب دارد!
نکته ی دیگر در این میان اعلام اعدام یک مجرم قاتل روبروی کاروانسراست، مکانی که هرگز در چنین مواقعی به عنوان میدان شهید چمران مطرح نمی شود بلکه دژ یا کاروانسرای برازجان است!
نکته ی قابل تامل تر نیز مجددا به مسئولین و رسانه هایی برمی گردد که با در بوق و کرنا کردن این گونه مسائل به کسانی که می خواهند دشتستان ناامن بماند کمک کرده و راه باز شدن فضای فرهنگی و سیاسی و اجتماعی این شهرستان را همچنان بسته نگه می دارند.
این دوستان و همکاران رسانه ای و مسئولین محترم استان و شهرستان حداقل در دولت تدبیر و امید کافیست تنها این نکته را در نظر گیرند که تا وقتی دشتستان امنیتی نگریسته شود، در بهبود شرایط فرهنگی جامعه موفق نشده و به جایی نخواهیم رسید.
