فکرشهر: «آقای تلویزیون! شما نزد دولت‌های خارجی به عنوان رسانه رسمی جمهوری اسلامی شناخته می‌شوید و هر نظری را که در شبکه‌های شما مطرح می‌شود به عنوان نظر حاکمیت تلقی می‌کنند.»
به گزارش فکرشهر، مصطفی داننده در عصر ایران نوشت: «برنامه صبحگاهی «سلام، صبح‌به‌خیر» در شبکه سوم سیما تصاویری از کشتی سالینا را منتشر کرد که این کشتی را در حال دور زدن تحریم‌های نفتی ایران نشان می‌دهد!
انتشار این تصاویر با واکنش‌های زیادی در داخل کشور روبه‌رو شد و حتی برخی از رسانه‌ها نوشتند تلویزیون، اطلاعات محرمانه فروش نفت ایران را در اختیار غیر قرار داده است.
این برنامه اما در واکنش به این اعتراض‌ها اعلام کرد پیش از تلویزیون، برخی از رسانه‌های خارجی و داخلی و مشخصاً فایننشال‌تایمز به این موضوع اشاره کرده بودند. مجری این برنامه اعلام کرد رسانه‌های داخلی ایران با گیر دادن به تلویزیون، به رسانه‌های خارجی برای تخریب جمهوری اسلامی کُد داده‌اند. او در ادامه گفت: چرا دیگر رسانه‌های داخلی حق پخش این اطلاعات را دارند اما تلویزیون این حق را ندارد؟
تشخیص این که تلویزیون عملی خلاف امنیت ملی انجام داده است یا نه البته بر عهده شورای عالی امنیت ملی است و دبیرخانه آن که به قاعده باید حساسیت نشان دهد اما در این نوشتار می‌خواهم به این نکته اشاره کنم که چرا تلویزیون ایران خود را با رسانه‌های غیر حاکمیتی و غیر دولتی مقایسه می‌کند؟
آقای تلویزیون! شما در نزد دولت‌های خارجی به عنوان رسانه رسمی جمهوری اسلامی شناخته می‌شوید و چه‌بسا نتوانند باور کنند تلویزیون غیر خصوصی مشهور به دولتی در عین حال ضد دولت هم هست و اگر هم ضد دولت نباشد برای دولت تره خرد نمی‌کند!
باید به این مدیران گفت هر نظری را که در شبکه‌های شما مطرح می‌شود به عنوان نظر حاکمیت تلقی می‌کنند.
خبرگزاری‌ها، روزنامه‌ها و سایت‌ها هر چه بنویسند به عنوان نظر نظام معرفی نمی‌شود. البته این معنا شامل کیهان، اطلاعات و روزنامه ایران نمی‌شود. روزنامه ایران به عنوان ارگان دولت جمهوری اسلامی ایران شناخته می‌شود. مدیر مسؤول دو روزنامه اطلاعات و کیهان نیز از سوی مقام معظم رهبری منصوب می‌شوند. به واسطه این انتساب، دولت‌های خارجی اظهار نظرهای این روزنامه را به پای نظام می‌نویسند.
بگذارید مثالی برای شما بزنم. دو روحانی در مورد یک موضوع مثلاً «کنسرت» اعلام نظر می‌کنند. یکی از آنها امام جماعت یک مسجد است و دیگری امام جمعه یک شهر. موضعی که مورد توجه همه از جمله رسانه‌ها قرار می‌گیرد نظر امام جمعه است چون او نماینده حاکمیت در شهر یا استان است.
اگر این خبر در یک روزنامه منتشر می‌شد، رسانه‌های خارجی می‌گفتند ادعای یک رسانه در ایران در مورد فروش نفت ولی حالا می‌گویند و می‌نویسند که ادعای ایران در مورد فروش نفت به چین با وجود تحریم آمریکا.
مسئله همین است که تلویزیون خود را ملی نمی‌داند و همانطور که بسیاری می‌گویند، صداوسیمای ایران میلی است تا ملی!
نکته بعدی که باید به آن اشاره کرد این است که در سراسر جهان برنامه‌های صبحگاهی، برنامه‌های خانوادگی و تفریحی است و در آنها چندان به مسائل سیاسی پرداخته نمی‌شود و معلوم نیست چرا تلویزیون به ویژه شبکه سه و مدیر آن علاقه دارد به زندگی مردم رنگ سیاست بپاشد. شاید هم معلوم باشد و می‌خواهد ارگان یک جریان خاص سیاسی باشد؟
البته تلویزیون ایران سال‌هاست نشان داده است که علاقه‌ای به هم جهت شدن با نگاه بیشتر مردم ندارد و دوست دارد تنها دل عده‌ای را به دست بیاورد. این جعبه به آدمی می‌ماند که خودش را به خواب زده و دوست ندارد بیدار شود.»
