سه مشکل استان بوشهر که در حال تبدیل به بحران است!

فکرشهر: مدیرمسئول هفته نامه «به فکرشهر» در ویژه نامه بهاری این نشریه، در سخن مدیرمسئول با عنوان «سال 96؛ از انتخاب «گفت و گو» توسط مردم تا برتری «فکرشهر» در نمایشگاه مطبوعات»، به سه مشکل استان بوشهر که ممکن است در آینده ای نزدیک به بحران تبدیل شود، اشاره کرده و در جایی از مطلب نیز با اشاره به آخرین نشست خبری استاندار بوشهر و پاسخی که به یک خبرنگار درباره عبور راه آهن از برازجان داده، نوشته: «شاید این سخن استاندار بوشهر، برای همه یک شوخی محسوب شود، ولی قطعا برای اهالی برازجان و دشتستان، یک شوخی نیست و می تواند تعبیرات زیادی داشته باشد؛ تعبیراتی چون استهزاء مردم برازجان، سپردن امور مهم استان و استانداری به مشاورین بی ربط، نادیده گرفتن درخواست یک چهارم مردم استان بوشهر و...؛ بد تر از آن وقتی است که این سخن استاندار در تجمعات خصوصی برخی حاضرین آن نشست، به عنوان یک خاطره خنده دار و در راستای تحقیر مردم یک شهر و شهرستان بارها و بارها تکرار شود! مساله ای که به نطر می رسد مسئولین امر تا به امروز حتی به آن فکر هم نکرده اند و تداومش می تواند مساله ساز شود؛ لذا به یک بررسی همه جانبه و عقلانی برای ساماندهی هر چه سریع تر نیاز دارد...»

به گزارش فکرشهر، متن کامل یادداشت «نرگس محمدزاده فرد» را در ادامه می خوانید:

«سال 1396 هم رفت تا به قول بزرگان، یک سال دیگر از عمر و فرصت ما در این دنیا، کم شده باشد؛ ولی این کم شدن، به معنی هدر رفتن نیست؛ معتقدم، یک سالی که گذشت، با تمام ناخوشی ها و البته خوشی هایش، سال پرباری بود؛ سالی پر از تجربه ها و دستاورهای جدید؛ سالی برای آموختن بیشتر و یادگرفتن و به کار بستن آموخته های پیشین و آماده شدن برای سال 1397؛ سالی برای شناخت و شعور؛ برای رسیدن به دوستان واقعی و تشخیص رفیق از نارفیق و دوست از غیر دوست.

«گفت و گو»، انتخاب مردم
سال 1396 نیز پس از فرودین ماه، با انتخابات ریاست جمهوری آغاز شد؛ انتخاباتی پرشور که برندگانش نه دولت ها، بلکه مردم بودند که با حضور خود پای صندوق های رای و انتخابشان، تاکید کردند به دنبال گفت و گو هستند؛ گفت و گویی که می تواند در تمام عرصه ها تکرار شود و نه فقط سیاست خارجی؛ «گفت و گو»، که می تواند حلقه گمشده این روزهای ما باشد، در خانه و خانواده و شهر و دیار و اجتماعات مدنی و سیاسی و محیط زیستی و...؛ راه حلی که می تواند به کاهش خشونت ها و جرائم هم منجر شود؛ اگر فقط ما یاد بگیریم می توانیم با «گفت و گو» و بدون خشونت، مشکلاتمان را حل کنیم.

وقایع دردناک ملی و سه بحران استان بوشهر
اما در کنار این انتخابات پرشور و جذاب که با، به روی کار آمدن شوراهای جدید شهرها و روستاها نیز همراه بود، رخدادهای دیگری نیز کشور و استانمان را با خود درگیر کرد؛ رخدادهایی نه چندان خوشایند و حتی دردناک؛ انفجار معدن ذغال‌سنگ «یورت» در استان گلستان، حمله تروریست ها به تهران ـ مجلس شورای اسلامی و حرم امام خمینی (ره) ـ خبر تجاوز به دختربچه ها و قتلشان، درگذشت پروفسور مریم میرزاخانی ـ نابغه‌ی ریاضیات جهان، شهادت دردناک محسن حججی، زمین‌لرزه‌ 6.3 ریشتری کرمانشاه با حدود ۶۰۰ نفر کشته و بیش از ۹۰۰۰ نفر مصدوم و حدود 100 هزار بی‌خانمان، انفجار و غرق شدن کشتی نفت کش «سانچی» در دریای چین، سقوط هواپیمای اِی. تی. آر مسافربری متعلق به شرکت هواپیمایی آسمان با ۶۶ کشته، افزایش ناگهانی و لجام گسیخته قیمت دلار که تا سال 97 هم ادامه داشته و اعتراضات سراسری دی ماه 96 که کشور را برای روزهای متوالی دچار التهاب کرد و در ادامه نیز با اقدام برخی زنان و دختران علیه قانون حجاب، مواجه شد؛ در این میان، هر چند اعتراضات سراسری دی ماه، در استان بوشهر مشاهده نشد، اما تجمعات و اعتراضاتی از این دست، در استان بوشهر نیز در زمان های گوناگون دیده شد؛ اعتراضاتی به قانون «ته لنجی» که بحران اقتصادی بسیاری از خانواده های بوشهری و ساحل نشین و غیر ساحل نشین را باعث شده است؛ قانونی که هر چند این روزها، آزاد شده، ولی آزادی اش تنها تا آخر فرودین ماه است و بعد از آن دوباره همان آش خواهد بود و همان کاسه. قانونی که هر چند برخی نمایندگان استان می گویند دنبال حلش هستند و استانداران سابق و کنونی نیز در این باره ادعاهایی داشته و دارند، اما هنوز به جایی نرسیده و ساماندهی اش به تمهیداتی اساسی نیاز دارد؛ تمهیدات و راه حل هایی که می تواند از تجربیات سال 96 و در بحث کلان و کشوری ناشی شود؛ یک راه عاجل، منطقی و همگانی مفید.

اما، ته لنجی، تنها مشکل سال 96 استان بوشهر که در سال 97 هم ادامه خواهد داشت، نیست! این استان با مسائل مختلفی دست و پنجه نرم می کند که ته لنجی تنها یکی از آن ها و مربوط به بخشی از مردم جامعه است و مشکل عظیم ترش، «آب» است؛ کمبود آب، بحران آب و خشکسالی که خالی شدن روستاهای این استان مرزی از سکنه را در طول سال ها باعث شده؛ روندی که در چند سال اخیر، به سرعت رشد داشته و در حال افزایش نیز می باشد؛ استاندار سابق ـ مصطفی سالاری که پس از روی کار آمدن دولت دوازدهم به عنوان استاندار گیلان معرفی شد و جای خود را به معاون سیاسی اش، عبدالکریم گراوند، داد ـ قول داده بود که استان بوشهر در سال 97، مشکل آب نخواهد داشت و این مساله در مشروح نشست های خبری اش موجود است؛ اما نه تنها مشکل حل نشده، حتی به نظر می رسد استاندار جدید نیز در این باره هیچ برنامه ای ندارد؛ همه این ها در حالی است که طبق هشدار مسئولین مربوطه و غیر مربوطه، جنگ آب در راه است و البته استان بوشهر نیز امسال ـ 1397 ـ خشک ترین سال خود را در طول تاریخ تاکنون، سپری خواهد کرد! مساله ای که ما در «فکرشهر»، بارها و بارها درباره آن هشدار دادیم و گفتیم و حتی به نقل از کارشناسان نوشتیم که اگر راه حلی اندیشیده نشود، در بیست سال آینده، استان بوشهر به برهوت و بیایانی با سازه های عظیم صنعتی تبدیل خواهد شد، بدون سکنه؛ اما به نظر می رسد عزم و اراده ای برای حل این مشکل که تنها با صرف هزینه ای اندک و احداث چند آب شیرین کن قابل حل است، وجود ندارد؛ مشکلی به بیش از سایر مسائل، به اندیشه ای فوری نیاز دارد.

مساله دیگر که در بحث کلان استان بوشهر در سال 96، با رایزنی ها و تلاش های نماینده مردم دشتستان در مجلس صورت گرفت، رسیدن راه آهن به بوشهر بود؛ در ماه های پایانی سال 96، نمایندگان استان با پیگیری های محمدباقر سعادت، موافقت کردند 103 میلیارد تومانی که برای کار در حوزه های انتخابیه به آن ها داده شده بود را برای رسیدن راه آهن به استان بگذارند؛ راه آهنی سال ها در انتظار و راکد بود، پس از این اتفاق، فاینانسش نیز انجام شد تا استاندار بوشهر در چندین نشست، آن را عیدی دولت به مردم عنوان کند! هر چند هزینه اش را نمایندگان متقبل شده بودند! اما مساله بغرنج تر وقتی بود که جناب گراوند در نشست خبری پایان سال خود، در پاسخ به سوال خبرنگاری که پرسید «پس مطالبه مردم برازجان برای راه آهن چه می شود؟» با خنده به مشاورش اشاره کرد و به خبرنگار گفت: «به آقای... بگویید برایتان یک شاخه بکشد»! شاید این سخن استاندار بوشهر، برای همه یک شوخی محسوب شود، ولی قطعا برای اهالی برازجان و دشتستان، یک شوخی نیست و می تواند تعبیرات زیادی داشته باشد؛ تعبیراتی چون استهزاء مردم برازجان، سپردن امور مهم استان و استانداری به مشاورین بی ربط، نادیده گرفتن درخواست یک چهارم مردم استان بوشهر و...؛ بد تر از آن وقتی است که این سخن استاندار در تجمعات خصوصی برخی حاضرین آن نشست، به عنوان یک خاطره خنده دار و در راستای تحقیر مردم یک شهر و شهرستان بارها و بارها تکرار شود! مساله ای که به نطر می رسد مسئولین امر تا به امروز حتی به ان فکر هم نکرده اند و تداومش می تواند مساله ساز شود؛ لذا به یک بررسی همه جانبه و عقلانی برای ساماندهی هر چه سریع تر نیاز دارد.
البته از این دست مسائل در استان بوشهر کم نیست، اما پرداخت به همه آن ها از حوصله این متن خارج است و به همین دلیل، تنها به سه مورد مهم آن ها در این مختصر اشاره شد؛ سه مساله ای که در صورت عدم توجه، می تواند به بحران برای استان بوشهر تبدیل شود.

و اما «فکرشهر»
در حالی «فکرشهر» سه سالگی خود را تمام کرده و به چهارسالگی وارد می شود، که لحظه به لحظه حضورش، برای هیات تحریریه جوانش، تجربه و دانایی در پی داشت؛ تجربه لحظات، وقایع و رخدادهایی که تنها با «فکرشهر» می شد تجربه کرد؛ از بحران های مختلف اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و حرفه ای گرفته تا حضور در نمایشگاه مطبوعات و البته معرفی شدن به عنوان یکی از غرفه های برتر و فعال بیست و سومین نمایشگاه مطبوعات کشور؛ آن هم در جمع نشریاتی که سال های سال تجربه حضور در عرصه مطبوعاتی و رسانه ای کشور را داشتند و دارند و البته با وجود مشکلات فراوانی که برای حضور در این عرصه، سر راه «فکرشهر» بود؛ اما همان طور که عرض کردم، هر روز و ساعت و لحظه ای که می گذرد، می تواند یک تجربه و یک دانایی جدید باشد و نقطه ای برای رسیدن به موفقیت های بیشتر و نزدیک شدن به اهداف. 
پیش از این نیز، بارها و بارها گفته ایم که هدفمان از حضور در عرصه رسانه ای استان بوشهر و کشور، فکرشهر بودن و به فکرشهر بودن است و همین هدف است که باعث شده تمام بی مهری هایی را که از سوی مسئولان مختلف و برخی به ظاهر رفیقان می بینیم، تحمل کنیم؛ چرا که هدفمان برای مردم است؛ منافع اقتصادی و سیاسی را دنبال نمی کنیم و امیدواریم در همین هدف و راهی که پیش گرفته ایم، پیش رویم؛ با همراهی مردم و برای مردم، فکرشهر و به فکرشهر باشیم و سال 97 را نیز تنها در همین راه و هدف، گام برداشته و قلم بزنیم.»