کارآفرینی با کشاورزی

فکرشهر ـ ایمان باقرزاده: عشق که با کارآفرینی همراه شود، می شود جمشید سالاری 39 ساله که متولد «وحدتیه» است و با وجودی که لیسانس حقوق هم دارد، در 30 هکتار زمین کشاورزی، انواع محصولات را کشت می کند. محصولاتش را صادر می کند و برای 25 نفر دیگر هم اشتغالزایی کرده است.

فکرشهر: از کی و چطور شد به کشاورزی روی آوردید؟ 
از سال ۱۳۹۰ با توجه به علاقه ای که داشتم به سمت کشاورزی آمدم؛ البته اجدادم هم کشاورز بودند و این موضوع هم مزید علت شد.

فکرشهر: چند هکتار زیر کشت دارید؟ 
تقریبا ۳۰ هکتار.

فکرشهر: چه محصولاتی کشت می کنید؟ 
هندوانه، ملون، خربزه، طالبی، فلفل دلمه، گوجه فرنگی، کدو، شمام، بادمجان، ذرت علوفه ای، گندم و جو و کلم بروکلی. هر سال تقریبا ۲ تا 3 محصول جدید به کشت اضافه می کنم. امسال، کلم بروکلی را به کشتمان اضافه کردیم.

فکرشهر: وضعیت فروش چه طور است؟ 
اگر در مرحله اول مدیریت خوبی داشته باشیم خوب است. با توجه به این که قسمتی از محصولات خود را صادر می‌کنیم و با توجه به قیمت دلار و ارز، وضعیت فروش بهتر از پارسال است.

فکرشهر: پس صادرات هم دارید؟ 
بله. صادرات هم داریم. محصولاتمان در اوایل فصل بهار به مرز رسانیده شده و صادر می شوند.

فکرشهر: کدام محصولاتتان صادر می شود؟
محصولات به طور تقریبا مساوی و باتوجه به بازار صادر می شوند؛ به طور مثال گوجه، هندوانه، احمدی و... 

فکرشهر: جناب سالاری، شما براساس الگوی خاصی کشت می کنید؟ 
خیر. ما کاملا با توجه به تجربه هایی که داریم کشت را انجام می دهیم. البته از تجربه های سایر کشاورزان منطقه هم استفاده می کنیم.

فکرشهر: جهاد کشاورزی الگوی خاصی به کشاورزان نمی دهد؟ 
جهاد کشاورزی الگو می‌دهد ولی باتوجه به ظرفیت های موجود و پیشنهادات موجود، قابل کار نیست و کشاورز نمی ‌پذیرد.

فکرشهر: شما 30 هکتار زمین در انواع محصولات زیر کشت دارید. در این مدت برای کشاورزی، از وام هم استفاده کردید؟ شرایط وام چطور بود؟ 
در سال ۱۳۹۳ برای کشت گندم برای یک بار استفاده کردم و در آن زمان، خوب بود ولی در کل، شرایط وام بسیار سخت است و محصولات ما شامل وام کشاورزی نمی شود. فقط وام را برای گندم و جو می دهند.

فکرشهر: با مشکل بی آبی و بحران هایش چه می کنید؟ چه راهکاری به کار برده اید؟ 
بله. مشکل آب که زیاد است؛ با توجه به بهره برداری های بی رویه آب در منطقه، ما هم با مشکل مواجه شده ایم. تنها کاری که توانستیم در کم ترین زمان انجام بدهیم این بود که آبیاری های خود را به صورت قطره ای انجام بدهیم و کشت تابستانه را به دلیل استفاده زیاد آب به صورت کامل تعطیل کنیم و در حال حاضر، فقط کشت بهار داریم.

فکرشهر: کشت سنتی دارید یا گلخانه ای؟ 
نه سنتی و نه گلخانه ای؛ ما کشت فضای باز با آبیاری قطره ای انجام می دهیم.

فکرشهر: قصد ندارید به گلخانه روی بیاورید؟ 
گرفتن مجوز برای احداث گلخانه بسیار سخت است، چون که باید آب خوبی داشته باشید و آب منطقه ما شور است و کیفیت لازم را ندارد؛ اگر از دستگاه آب شیرین کن استفاده کنیم هم مجوز نمی‌دهند.

فکرشهر: کشاورزی جدید با کشاورزی در قدیم چه فرقی دارد؟ 
می توان به مقدار کشت، نوع کشت، محصولات و تنوع کشت حالا نسبت به قدیم اشاره کرد.

فکرشهر: چه توصیه ای برای کسانی دارید که می خواهند کشاورز شوند؟ 
اول؛ کسی که وارد این کار می شود باید علاقه به کشاورزی اولویت اول او باشد؛ چون که کشاورزی شب و روز ندارد و کار بسیار طاقت فرسایی است. دوم این که کشاورز باید خودش را به طور دائم با علم روز وفق بدهد؛ و اما توصیه من به کسانی که تازه وارد این حرفه می شوند این است که با توجه به بحران آب و هزینه هنگفت کشاورزی، تمام سعی و تلاش خود را براین بگذارند که سطح زیر کشت را کم کنند و تولید خود را افزایش دهند.

فکرشهر: به نظر شما کشاورزی هم قابلیت کارآفرینی و اشتغال زایی دارد؟ 
بله. در چند سال گذشته به این گونه نبود ولی در حال حاضر، با توجه به صادر کردن محصولات و ارتباطات خوبی که با کشورهای همسایه برقرار شده، کشاورزی یک شغل کارآفرین است. در کشاورزی یکی از شغل هایی است که جای سرمایه گذاری و کار آفرینی دارد.

فکرشهر: خود شما برای چند نفر اشتغال زایی کرده اید؟ 
از اول کشت تا آخر فصل کشت، برای ۲۰ تا ۲۵ نفر کار ایجاد می شود که ۱۵ نفر آن ها به طور ثابت و ماهیانه حقوق می گیرند.

فکرشهر: به جز شما، در حال حاضر در خانواده، شخص دیگری هم کشاورزی می کند؟ 
بله. ۲ برادر و پدرم هم کشاورز هستند.

فکرشهر: زمین و خاک برای همه مهم است ولی برای کشاورزان معنای خاصی دارد. تعریف شما از زمین چیست؟ 
زمین یک نعمت خدادادی است که آنچنان که باید و شاید، قدردان آن نیستیم و توصیه می کنم به کشاورزان که ضایعات مصنوعی که وارد کشاورزی می شود (پلاستیک، نوار قطره ای و...) را به این راحتی در زمین رها نکنند؛ چون این ها هیچوقت در خاک تجزیه نمی‌شوند.

فکرشهر: حرف آخر؟
در آخر می خواهم به مشکل بزرگ کشاورزان اشاره کنم. اگر از بیمه و نداشتن تجهیزات لازم بگذریم، مشکل اصلی ما کشاورزان این است که از سوی مسوولین، هیچگونه حمایتی برای فروش محصولاتمان نمی شویم؛ مشکل دیگر این است که هیچ صنف خاصی برای تعیین قیمت نداریم و یکی دیگر از مشکلات اساسی ما هم نداشتن میدان  تره بار واحد در منطقه است.