فکرشهر: داوود عابدی مجری ورزشی شبکه خبر با نوشتن متنی در اینستاگرام خود از تلویزیون خداحافظی کرد.
به گزارش فکرشهر، او نوشت: «خداحافظ، با سلام واحترام خدمت مخاطبين عزيز، مدتى است در سكوت و بدون هياهو خود را خائه نشين كرده ام فقط براى اينه كمى برايم التيام باشد بارها در خود گريستم و فرياد زدم حرف ها شنيدم و سختى ها را به جان خريدم اما تحمل كردم. حالا هم كه به اشتراك مى ذارم مرا ببخشيد فقط خواستم كمى از احساس اين روزهايم برايتان بويم شايد مرهمى باشد و بدانيد اهى سكوت خود ير از معناست بنده كمترين هميشه در طول ساليانى كه در عرصه ورزش بودم مملو از انرى با تمام توان با خاطرات تلخ و شيرين ورزش همراهتان بودم. يادش بخير دوربين خبرساز آن روزهايى كه به سالن هاى ورزشى ميرفتيم و اجازه ورود نداشتم مى گفتند شما ممنوع الورودى يادش بخير گزارش از دربى ها متعدد و مصاحبه ها داغ و بعضا جنجالى، پله ها و تونل ورزشگاه ازادى و سكوها يادش بخير. ساندويج هاى مخصوص با همان يك برگ كاهو كه خود سوژه گزارش ما بود روحشان شاد. رفقاى شفيقم سيد شيرازى و حسن حيدرى را اما حالا در اوج توان چنان كه مى توائم كيلومترها بدوم تهى از انرژى ام چنان خسته ام كه حد ندارد عجيب است عجيب يس آن همه عشق و علاقه به كارم چه شد؟؟
و اما اخيرا قرار بود برئامه ها ورزشى از جمله ويژه جام جهانى را توليد و اجرا كنم اما هر قدر با خود كلنجار رفتم نشد كه نشد متاسفانه روحيه ندارم اجراى برنامه ها ورزش انرژى مى خواهد كه من اين روزها در خود حس نمى كنم اين روحيه از بيننده من انتقال پيدا مى كند نيست حتى رفتن به جام جهانى هم مرا راضى نمى كرد چطور مى توان با اين همه آه و حسرت و اندوه در هر گوشه از سرزمين نقش مجرى خوشحال و پر انرژى در ورزش را ايفا كنم ؟ حداقل اينكه من نمى توانم. همكارانم مرا ببخشند كه نتوانستم در كنارشان باشم اميدوارم مرا درک كنند مرا ديگر ياراى ماندن نيست .اينجا رسما خروج زودتر از موعد خود را اعلام و از تلویزيون خداحافظى مى كنم. واما مى ماند حرف دلم كه آن را براى خود نگه مى دارم . خداى ما هم بزرگ است و خود روزى رسان. به اميد زندگى شايسته و روزهاى خوب و شاد بدون خشونت براى زنان و مردان ميهن عزيزمان ايران (عاشقم و سوزد شرار غم جانم / اگر بر آرم آه از دل آتش خيزد / آمد جان به لبم وز دل جدا نشود تاب و تبم / گريان و شمع سحر روزو شبم از تنهايى /بازا در محفل من كزاتش غم سوزد دل من / اى راحت جان تاكى زغمت بنالد دل من / نباشد از جهان به غير اشك غم حاصل. خداحافظ. وطنم ایران.»
