۸ نکته درباره ۳۰ نفر نخست تهران: از برتری لیست رائفی پور تا چنار و پاجوش‌های مینیاتوری!

فکرشهر: بررسی فهرست ۳۰ نفر نخست انتخابات تهران نشان می‌دهد که همه آن‌ها در دستکم یکی از فهرست‌های چهارگانه اصولگرایان "شانا، جبهه متحد، امنا و صبح ایران" حضور داشته اند.

به گزارش فکرشهر، عصرایران در ادامه نوشت: با توجه به مشارکت اندک تهرانی‌ها و آرای بسیار پایین این سی نفر، باید این نکته کلیدی را در نظر گرفت که این افراد در غیاب اکثریت توانسته اند وارد این فهرست شوند. اگر شرایط بهتری در رقابت‌های انتخاباتی وجود داشت، هم میزان مشارکت بالا می‌رفت و هم نتیجه به گونه‌ای دیگر رقم می‌خورد. نکته تامل برانگیز این است که بالاترین رای این فهرست، حتی یک سوم نفر اول انتخابات گذشته رای ندارد! ضمن این که انتظار می‌رود همه یا اغلب قریب به اتفاق این فهرست به دور دوم انتخابات بروند چرا که با وضع آرای کسب شده نمی‌توانند حد نصاب لازم را برای پیروزی در دور اول به دست آورند.

در نگاه نخست به ۳۰ نفر اول نکات زیر به ذهن متبادر می‌شود: (البته ممکن است در ساعات آتی، به ویژه در اسامی انتهای لیست، تغییراتی ایجاد شود، ولی کلیت نتیجه تقریباً همین است که تا کنون رقم خورده است.)

۱ - بخش عمده‌ای از تهرانی‌های اصولگرا به هیج فهرستی به طور کامل رای نداده اند. این نشان می‌دهد آن‌ها به رهبران اصولگرا باور گذشته را ندارند و ترجیح می‌دهند به جای اعتماد به لیست‌های ساخته و پرداخته آن‌ها، افراد مورد وثوق خود را از فهرست‌های مختلف انتخاب کنند.

۲ - فهرست "صبح ایران" که توسط علی اکبر رائفی پور ارائه شده بود، با ۲۰ کاندیدا، بیشترین سهم را به خود اختصاص داده است. منوچهر متکی، تنها کاندیدای موجود بین ۳۰ نفر نخست است که از بین ۴ فهرست فوق، فقط در لیست صبح ایران حضور داشته است. البته او سرلیست فهرست شورای وحدت نیز بود که آن فهرست، توفیقی در این انتخابات نیافت. ضمن این که متکی، وزن سیاسی شخصی هم دارد. در لیست صبح ایران، هیچ کس جز او، بدون حضور در لیست‌های دیگر بالا نیامده است.

بنابراین، تا این جای کار و در رقابت حداقلی موجود، رائفی پور بازی را از بقیه اصولگرا‌ها برده است. این نشان می‌دهد که او در شبکه سازی بسیار موفق‌تر از اصولگرایان مدعی چنار بودن عمل کرده است. البته این نکته را هم نباید از یاد برد که کاندیدا‌های که فقط و فقط در لیست رائفی پور بودند، رای نیاورده اند ولذا می‌توان گفت که صبح ایران نیز به سایر فهرست‌های اصولگرا تکیه متقابل زده است.
با همه این اوصاف، باید انتظار نقش آفرینی بیشتر رائفی پور ۳۹ ساله در سپهر سیاسی ایران را داشت.

۳ - علت رای بالای سیدمحمود نبویان نیز حضور وی در همه فهرست‌های چهارگانه است نه ویژگی‌های خاص فردی و سیاسی.

۴ - محمدباقر قالیباف و زهرا سادات لاجوردی، تنها کاندیدا‌هایی هستند که نام شان فقط در لیست شانا بوده و به جمع ۳۰ نفر رسیده اند. در مجموع، فهرست شانا که حول محور قالیباف تشکیل شده بود، با ۲ کاندیدای اختصاصی و ۱۰ کاندیدای مشترک، کمترین میزان موفقیت را در بین فهرست‌های چهارگانه به دست آورده است.

این شکستی بزرگ برای شخص قالیباف نیز به شمار می‌رود؛ فردی که در قامت رئیس مجلس و منتخب اول دور گذشته با ۱.۲۶ میلیون رای، داعیه لیدری جریان اصولگرا را داشت، ولی اینک در جدول رده بندی با جوانی که مهم‌ترین سابقه اش مجری گری تلویزیونی است، همسایه است!

۵ - فهرست امنا هم که با چهره هایی، چون رسایی و کوچک زاده شکل گرفت، هر چند کاندیدای اختصاصی در بین ۳۰ نفر اول ندارد، ولی با ۱۷ کاندیدای مشترک، بعد از صبح ایران، جایگاه خوبی کسب کرده است. امنا و صبح امید از سوی حداد عادل، به "پاجوش"‌های چنار تشبیه شده بودند، ولی اینک، این پاجوش‌ها از خود چنار بلند‌تر شده اند، هر چند که با توجه به میزان آرا، قد چنار و پاجوش ها، مینیاتوری است!

۶ - جبهه متحد نیز همانند امنا کاندیدای اختصاصی در ۳۰ نفر نخست ندارد و چهره اصلی آن، یعنی مرتضی آقا تهرانی، تا این لحظه هفتم است. این نشان می‌دهد که اگر افراد این جبهه در لیست‌های دیگر نبودند، شانس زیادی برای حضور در این فهرست نداشتند و به نوعی وامدار شانا و صبح امید هستند.
آقاتهرانی در انتخابات گذشته، ۸۶۸ هزار رای به دست آورده بود، ولی اینک که دو پنجم صندوق‌ها شمرده شده، تنها موفق به کسب ۸۰ هزار رای شده که شکستی آشکار برای لیدر جریان پایداری محسوب می‌شود.

 ۷ - نه در این ۳۰ نفر و نه حتی در ۶۰ نفر نخست، نامی از علی مطهری و فهرست صدای ملت دیده نمی‌شود. این نشان می‌دهد میانه رو‌ها نیز همانند اصلاح طلبان روی خوش به انتخابات نشان ندادند و شکستی سخت برای مطهری و فهرستش رقم خورده است.

۸ - فهرست شورای وحدت نیرو‌های انقلاب اسلامی که از سوی تشکل‌های باسابقه اصولگرا مانند حزب مؤتلفه اسلامی حمایت می‌شد، نتوانست در میان این ۴ فهرست جایگاهی داشته باشد و سرلیست آن، به مدد وزن سیاسی شخصی و لیست صبح ایران، وارد ۳۰ نفر شده است. این نشان می‌دهد که نواصولگرایی، اصولگرایی را نه تنها به طور جدی پشت سرگذاشته، بلکه آن را به کل نادیده می‌انگارد.