صنعت نفت ایران تا پایان همین دهه میلادی در حد ۱۷۰ تا ۱۸۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری نیاز دارد / منابع گازی مان را با لوله کشی‌های گسترده هدر دادیم / اسیر تبلیغات خودمان درمورد ظرفیت بی پایان پارس جنوبی شدیم صنعت نفت ایران تا پایان همین دهه میلادی در حد ۱۷۰ تا ۱۸۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری نیاز دارد / منابع گازی مان را با لوله کشی‌های گسترده هدر دادیم / اسیر تبلیغات خودمان درمورد ظرفیت بی پایان پارس جنوبی شدیم آخرین اخبار استان بوشهر
به فکر شهر
مطالب بیشتر
کارشناسان به «فکرشهر» پاسخ می گویند:
فکرشهر:علاوه بر آن، استان بوشهر از لحاظ موقعیت جغرافیایی و در بعد جهانی، ویژگی های خاصی برای جذب آلاینده ها دارد. جریان هوا در سطوح بالای زمین از سمت ترکیه وعراق به گونه ای است که...
نابودی
\n\n
فکرشهر ـ نرگس محمدزاده فرد: همه ی ما فیلم هایی در این باره دیده ایم؛ فیلم هایی با موضوع نابودی زمین؛ نه به دلیل یک یا چند بلای طبیعی بلکه نابودی به علت عملکرد انسا نها و آلودگی های مختلف. زمینی خاکستری و سیاه که برای قطره ای آب باید کیلومترها مسیر را طی کرد، آلودگی های متنوع هوا و خاک، دمای غیر قابل تحملو نابودی هر چیزی که بتوانآن را نشانه ای از حیات اطلاق کرد. اما شاید تصور این که چنین موضوعی به واقعیت خواهد پیوست، برای بسیاری قابل قبول و حتی قابل تصور نباشد. فاجعه ای که هنوز هم در باور انسان ها، خاص فیلم های علمی ـ تخیلی است، ولی طبق پیش بینی های صورت گرفته در 30، 50 ، 70 یا حداکثر 100 سال آینده، استان بوشهر را غیر قابل سکونت خواهد کرد. پیش بینی هایی که می گوید اگر اوضاع به همین منوال پیش رود، در سال های نه چندان دوری، استان بوشهر متروکه ای خواهد بود سیاه و خاکستری با ساختمان ها و آهن آلات و صنایعی که دیگر کاربردی ندارد، چرا که کاربریشان پایان یافته و آن چه داشتند را برداشت کرده اند؛ سرزمینی بدون نشانه های حیات انسانی.
\n\n
پیش بینی ها چه می گویند؟
\n\n
به گزارش فکرشهر، تحقیقات محیط زیستی بین المللی و موسسه های هواشناسی جهانی نشان می دهد که تا سال 2050، 2070 یا نهایتا تا پایان قرن بیست و یکم، حاشیه ی خلیج فارس غیر قابل سکونت خواهد شد.
\n\n
روز دوشنبه، 4 آبان ماه 94 (26 اکتبر)، نتایج پژوهشی درباره تغییرات آب وهوایی هشدار داد که با تداوم وضعیت کنونی، حاشیه خلیج فارس ممکن است تا کمتر از صد سال دیگر با موج مرگ‌باری از گرما و رطوبت طاقت فرسا روبرو شود که زندگی را برای انسان‌ها غیرممکن خواهدکند. این تحقیق که توسط پژوهشگران دانشگاه ام آی تی و ماری مونت در آمریکا انجام شد و در مجله ی نیچر به چاپ رسید، این نتیجه را داشت که درآن دسته ازشهرهای منطقه ی خلیج فارس که در کنار آب‌های گرم قرارگرفته‌اند، دمای هوا به گونه‌ای بی‌سابقه افزایش خواهد یافت وسیستم تعریق و تهویه بدن انسان در مواجهه با آن توان کنترل دما را از دست خواهد داد؛ این یعنی گذر از«آستانه سکونت پذیری»، به عبارت ساده ترادامه حیات در چنین شرایطی عملا غیرممکن خواهد بود.
\n\n
نیمه ی اردیبهشت ماه امسال ـ اردیبهشت 95 ـ نیز در تحقیقی جدید، محققان اعلام داشتند با بررسی وضعیت آب و هوایی ۲۹ کشور خاورمیانه و شمال آفریقا از جمله ایران، درسی سال گذشته، به این نتیجه رسیده‌اند که تا نیمه قرن بیست و یکم، این کشورها بقدری گرم خواهد شد که سکونت بشر در آن بسیار دشوار و حتی غیر ممکن خواهد بود. این پژوهش نیز توسط محققان موسسه ماکس پلانک در زمینه شیمی در آلمان و موسسه نیکوزیا در قبرس انجام شده و در مجلهNature Climate Change به چاپ رسیده است.
\nاین گرم شدن با خشکسالی شدید ترهم خواهدشد. کمبود رطوبت در خاک، مانع خنک شدن زمین می شود و از سوی دیگر گرد وغبار برخاسته از بیابان های سوریه، عراق وعربستان سعودی از ابتدای قرن بیست و یکم هفتاد درصد افزایش یافته است وضع را بدترخواهد کرد. آلاینده های محیط زیست و گازهای گلخانه ای ایجاد شده در این منطقه نیز از دیگر دلایل افزایش احتمال وقوع چنین فاجعه ای است؛ رخدادی که درصد وقوعش را 99 درصد پیش بینی کرده اند.
\n\n
شاید در ابتدا این پیش بینی ها تنها یک مدل به نظر برسد ولی نشانه های آن در حال وقوع است. 8 مردادماه سال گذشته، دمای هوای ماهشهر به 68 درجه رسید، در چند روز گذشته نیز، استان بوشهر گرم ترین هوا در سال های عمرش را سپری کرده، دمایی که تا 50 درجه نیز رسیده و البته گفته می شود که این افزایش دما در روزهای آتی نیز ادامه یافته و تکرار خواهد داشت و هوا همچنان گرم تر هم می شود.
\n\n
\n\n
استان بوشهر به کدام سو می رود؟
\n\n
آلودگی های دهشتناک صنایع نفت و گاز در شمال و جنوب استان و جدیدا هم در شرق آن ـ دشتستان ـ ، دریا خواری، دشت خواری و کوه خواری های گسترده، توسعه بی مطالعه شهرها و سکونت گاه ها و روستاها، زیباسازی ها ی بدون مطالعه، برداشت بی رویه آب از چاه های زیرزمینی، خشک شدن چاه ها و نشست دشت ها، گرد و غباری که از آن سوی خلیج فارس مهمان هر ساله ی روزهای بسیاری از این منطقه است، ساخت و سازهایی که بدون ارزیابی زیست محیطی و فنی انجام می شود، بیابان زایی ها، شکار و از بین بردن گونه های گیاهی و جانوری خشکی و دریا و زیست گاه ها، سال هاست که زنگ خطر زیست محیطی را برای استان به صدا درآورده است.
\n\n
علاوه بر آن، استان بوشهر از لحاظ موقعیت جغرافیایی و در بعد جهانی، ویژگی های خاصی برای جذب آلاینده ها دارد. جریان هوا در سطوح بالای زمین از سمت ترکیه وعراق به گونه ای است که میزان تشعشع گرمایی را در منطقه خلیج فارس تشدید می کند. سطح پایین زمین در منطقه خلیج فارس با بیابان ها یا طرف آن باعث می شود که مقدار زیادی از گرما جذب شود. حرارت جذب شده درخلیج فارس، به دلیل عمق کمی که دارد موجب افزایش سطح تبخیر و در نتیجه بالا رفت نرطوبت هوا می شود. چرخش آبی از تنگه ی هرمز به خلیج فارس است که سالیان سال به طول می انجامد؛ استخراج های بی حساب نفت و گاز از ذخایر این منطقه در هر دو سوی خلیج فارس در شبانه روز انجام می شود، پتروشیمی و فازهای مختلف نفت و گازی در حال افزایش و تکمیل و بهره برداری هستند و به دلایل مختلفی که در نتیجه ی سیاست غلط دولت های قبل بوده، در اغلب موارد، محیط زیست در نظر گرفته نشده و... همچنان نیز این وضعیت ادامه دارد.
\n\n
به گزارش فکرشهر، موقعیت خاص این استان و قرار گیری اش در محدوده خلیج فارس با بیش از 900 کیلومتر مرز مشترک که خود عاملی بر جذب آلودگی است، در کنار تغییرات آب و هوایی و افزایش دما و آلودگی ها و تخریب های زیست محیطی ادامه دار در منطقه ـ که برای هر یک می توان ده ها مقاله و پژوهش انجام داد، همه و همه دست در دست هم داده اند تا غیر قابل سکونت شدن این استان در سال های نه چندان دور، را به تحقق نزدیک تر کنند.
\n\n
\n\n
مشتی از خروار
\n\n
جنگل گلوبردکان جم به عنوان بزرگ ترین جنگل جنوب استان بوشهر روز به روز بیشتر به سمت زوال ونابودی پیش می‌رود؛ تخریب مناطق مرجانی تهدید اصلی زیست بوم های استان عنوان شده است، سواحل نیمه جنوبی تحت تاثیر صنایع نفت و گاز و پتروشیمی است، آلودگی های ناشی از استقرار صنایع در کنار دریا و همچنین استحصال زمین از دریا، عدم رعایت حریم دریا و همچنین تغییر شکل خط ساحلی تاثیر مهمی بر تخریب سواح لدارد. هم اکنون سواحل مورد استفاده در طرح های پارس جنوبی غالبا با استحصال اراضی از دریا وهمچنین سنگ چین شدن ساحل شکل طبیعی خود را ازدست داده است؛ برداشت مرجان از سواحل، لنگراندازی در مناطق مرجانی و گرمایش و آلودگی های دریایی؛ صید و صیادی و استفاده از تورترال، گوشگیرکفی(رکسی)، و تورهای مونوفلامنت، استقرارشهرهای بزرگ در سواحل و تکمیل نبودن شبکه دفع پساب و تصفیه خانه پساب، انواع و اقسام پسماندهای جامد و مایع در شهرها و روستاهای استان، آلاینده های هوا و فلزات سنگین ناشی از سوختن مواد نفتی از جمله عوامل تخریب محیط زیست هستند.
\n\n
در دریا آلاچیق می زنیم بدون این که به موجودات ذره بینی درون آب که حیاتشان به این امر وابسته است فکر کنیم، دهکده های گردشگری نیز که خود جای بحثی جداگانه دارد و به تازگی نیز مشاور سازمان محیط زیست به روزنامه بامداد گفته که «دهکده‌های گردشگری در منطقه‌ای همچون بوشهر، سود و منفعتی به حال محیط زیست ندارند و به عبارتی مخرب هم هستند»؛هتل- ویلایی، دهکده گردشگری پازارگاد وساخت وسازهای دیگری که باهدف جذب گردشگر وسرمایه گذار این روزها در جای‌جای سواحل استان کلنگشان بر زمین زده می‌شود، تنها بخش کوچک دیگری از این همه تخریب محیط زیست به دست انسان هاست؛ با ذکر این نکته که توسعه ی استان بوشهر را هم بر اساس دریا تدوین کرده اند!!
\n\n
هر چند توسعه ی استان بر اساس ساحل و دریاست اما تخریب محیط زیست تنها به همین مناطق محدود نشده است. تالاب ۴۲۶۰۰ هکتاری حله به علت های مختلفی از جمله کم آبی، اکنون مساحتی کم تر از 3 هکتار دارد و مابقی بیایان و منزل مسکونی شده است، مصرف بی رویه ی آب صدها چاه را در دشتستان و جم و دیلم و سایر نقاط استان خشک کرده و سفره های زیرزمینی نیز شور شده اند و همه ی شهرها و روستاهای استان با بحران آب دست به گزیبانند. از آن بدتر، برخی، تنها شهرستان تقریبا در امان مانده ی استان از هجوم آلاینده ها (دشتستان) را نیز با دست خودشان دارند رو به نابودی می برند. در غربش و در میان زمین های کشاورزی می خواهند پتروشیمی بزنند که آلاینده ترین صنعت نفت و گاز محسوب می شود و کشاورزی و محیط زیست را نابود خواهد کرد؛ طرحی که بدون شک و با توجه به معیارهای محیط زیست مجوز نخواهد گرفت و اگر اجرایی شود نقض حقوق مردم و بر خلاف ارزیابی های زیست محیطی است؛و در شرقش و در منطقه ای که برای حفاظت از پلنگ به صورت طرح ملی در در نظر گرفته شده، در حال اکتشاف گاز و نفت هستند و چاه کنده اند و اگر به آن منابع عظیم نفت و گاز سبکی که تصور می کنند، برسند، ده ها چاه دیگر هم حفر خواهند کرد؛ ضمن این که برای همین یک حلقه، در دل کوه جاده زده اند و گیاهان اطراف جاده که گونه های خاص گیاهی بوده اند را نابود کرده اند، از چاه های غیر مجاز برایش آب برده اند و با نورافشانی منطقه به همه اعلام کرده اند که ما در ایجاد آلودگی نوری نیز دستی داریم و کم نمی آوریم!! در همین حال برای چند پارچه روستا و 20 خانوار پراکنده در دل کوه و از آن مهم تر، ویلاهایی که از سوی سودجویان در شیب ها و دامنه های کوه ایجاد شده نیز، پایه های عظیم برق را در دل قله های گیسکان، فرو کرده اند. بگذریم از 32 صنعت آلوده ای که در مسافت کوتاهی بین تنب گوراب برازجان تا دالکی قرار دارد و هر کدام ده ها آلاینده را به محیط وارد می کنند.
\n\n
به این موارد، ده ها، صدها و هزاران خانه باغ در زمین های کشاورزی ایجاد شده و به جای یک چاه برای همه،در هر خانه باغ یک چاه حفر کرده اند و البته بسیاری از مسئولین استان و منطقه ای هم در آن مناطق خانه باغ خریده اند تا زمین های کشاورزی به مسکونی تبدیل شوند، آن هم بدون تغییر کاربری قانونی؛ علاوه بر ان، زمین خواری های گسترده ای در سر تا سر دشت ها و سواحل استان به وقوع پیوسته و در مواردی همچنان ادامه دارد که طبق گفته ی خود مسئولان دستگاه قضای استان، بسیاری از مدیران دولتی نیز در آن ها دست دارند.
\n\n
البته در این میان، محیط زیست هم دارد تلاش می کند شاید بتواند از پیشرفت این بیماری که چون غده ای چرکین در حال بلعیدن استان است، جلوگیری کند ولی به احتمال زیاد زورش نمی رسد چرا که بسیاری از طرح ها بدون مجوز محیط زیست اجرا می شوند و بعد برای گرفتن مجوزهای لازم اقدام می کنند، مجوزهایی که دیگر دادن یا ندادنشان فرقی به طرح اجرا شده ندارد؛ بسیاری از پروژه های استان نیز تحت نظر صنعت نفت بوده و نفت هم آن قدر قوی است که کسی را یارای مقابله با آن نیست، برخی مسئولین نیز دست در دست نفت دارند و به همین دلیل است که محیط زیستی ها هم در مقابلش مجبور می شوند سکوت کنند!! هر چند وعده هایی مبنی بر پیگیری برخی از این تخلفات هم داده شده ولی به نظر نمی رسد هرگز به جایی برسد کما این که تاکنون نیز به جایی نرسیده است.
\n\n
به گزارش فکرشهر، برای هر یک از معضلات و مشکلات ریز و درشت زیست محیطی موجود در استان می توان ده ها و صد ها مقاله و پژوهش علمی انجام داد و ریز به ریز و جز به جز ذرات و موجوادت ذره بینی را بررسی نمود که چگونه نابودیشان به نابودی محل زیست انسان ها منجر خواهد شد ولی آن چه که در این میان به جایی نخواهد رسید و به نظر می رسد تا سال های آتی نیز بی سرانجام خواهد ماند، جلب نظر مردم، فعالان محیط زیست، سمن ها و از همه مهمتر،برخی مسئولان مسئولیت ناپذیر است که برای نشان دادن خود در کوتاه مدت بسیاری از اصول را نادیده می گیرند و تنها به ظاهر امر توجه می کنند تا بسیاری از مردمان با دیدن عملکردشان با سازه ای غیر مجاز و مخرب محیط زیست سلفی بیندازند و به به و چه چه کنند!! مسئولانی که نمی خواهند بپذیرند محیط زیست برای ادامه ی حیات بشر امری لازم و ضروری است و اگر نباشد، آنان نیز نخواهند بود؛ شاید هم به این فکر می کنند که در نهایت ما از این سرزمین هجرت می کنیم، مردم هم هر چه بادا باد...
\n\n
\n\n
محیط زیست
\n\n
اهمیت محیط زیست تا بدان جاست که در طول سال ده ها مناسبت مختلف را برای توجه به محیط زیست در سطح جهانی و ملی در نظر گرفته اند. روزهایی که لیستشان در زیر می آید، تنها می خواهند انسان ها را به یاد این ویژگی مهم اطرافشان بیندازند که ان چه در اطراف خود می بینید، همان محیطی است که دارد رو به نابودی می رود؛ محل زیست شما!
\nبهار
\nاول فروردین- روز جهانی جنگل (21 مارس)
\n2 فروردین- روز جهانی آب (22 مارس)
\n8 فروردین- ساعت زمین (20:30- 21:30)
\n13 فروردین- روز انس با طبیعت- سیزده بدر- روز ملی خورگشت
\n15 فروردین- روز ملی ذخایر ژنتیکی و زیستی
\n15 فروردین- پایان اوج فعالیت چاکرای گلو و چرخه هوای زمین (15:30 به وقت تهران)/ آشتی با زمین
\n18 فروردین- روز جهانی بهداشت (7 آوریل)/ (آغاز هفته سلامت)
\n2 اردیبهشت- روز جهانی زمین (زمین پاک)/ (22 آوریل)
\n10 اردیبهشت- روز ملی خلیج فارس
\n24 اردیبهشت- روز بین المللی پرندگان مهاجر (14 می)
\nاول خرداد- روز جهانی تنوع زیستی (22 می)
\n15 خرداد- روز جهانی محیط زیست (آغاز هفته محیط زیست)/ (5 ژوئن)
\n18 خرداد- روز جهانی اقیانوس ها (8 ژوئن)
\n27 خرداد- روز جهانی مقابله با بیابان زایی (17 ژوئن)
\n\n
تابستان
\n21 امرداد- روز دریای خزر
\n4 شهریور- 11 ذی القعده، روز ولادت امام رضا (ع)- روز ملی محیط بان
\n9 شهریور- روز ملی حفاظت از یوزپلنگ آسیایی
\n15 شهریور- روز جهانی حفاظت از لایه اوزون (6 سپتامبر)
\n31 شهریور- روز جهانی بدون خودرو (22 سپتامبر)
\n\n
پاییز
\n2 مهر- روز جهانی دریانوردی (24 سپتامبر)
\n5 مهر- روز جهانی جهانگردی (اکوتوریسم)/ (27 سپتامبر)
\n5 مهر- روز ملی آبزیان
\n12 مهر- روز جهانی حقوق حیوانات (4 اکتبر)
\n16 مهر- روز جهانی کودک و محیط زیست (8 اکتبر)
\n20 مهر- روز جهانی کاهش بلایای طبیعی (12 اکتبر)
\n21 مهر- آغاز اوج فعالیت چاکرای گلو و چرخه هوای زمین (3:36 به وقت تهران)/ یازدهمین سالروز سفرهای ملی آشتی با زمین
\n2 آبان- روز جهانی مبارزه با تغییرات اقلیمی (24 اکتبر)
\n20 آذر- روز جهانی کوهستان (11 دسامبر)
\n\n
زمستان
\n29 دی- روز ملی هوای پاک
\n13 بهمن- روز جهانی تالاب ها (2 فوریه)
\n12 اسفند- روز جهانی حیات وحش (3 مارس)
\n15 اسفند- روز درختکاری (آغاز هفته منابع طبیعی)
\n23 اسفند- روز جهانی حفاظت از رودخانه ها (14 مارس)
\n\n
توسعه را پایدار کنید
\n\n
البته آن چه گفته شد، به این معنا نیست که نباید توسعه ای صورت گیرد یا این که ما مخالف توسعه هستیم؛ چرا که توسعه امری اجتناب ناپذیر است و جامعه به اشتغال و کار و اقتصاد و سرمایه نیازمند است و همین امر وقوع یا عدم تحققش مسایل اجتماعی فراوانی را به همراه دارد؛ ولی وقتی توسعه بدون در نظر گرفتن زیرساخت ها و به خصوص محیط زیست باشد، نابودی را در پی خواهد داشت؛ به نظر می رسد برخی نمی خواهند بپذیرند که بدون محیطی که در آن زندگی می کنند، ادامه ی حیاتشان ممکن نیست و حیات انسان به کوچک ترین موجودات ذره بینی نیز وابسته است.
\n\n
اگر تمامی ضوابط امر در نظر گرفته شود، توسعه ای پایدار خواهیم داشت که تا صد سال دیگر هم می تواند دوام بیاورد؛ ولی با توجه به بررسی اجمالی صورت گرفته و آن چه گوشه ای از آن در بالا ذکر شد، استان بوشهر رو به غیر قابل سکونت شدن پیش می رود؛ حتی اگر تغییرات آب و هوایی ـ که موضوعی جهانی است و در نشست های مختلف مورد بررسی قرار گرفته ـ با کاهش تولید گازهای گلخانه ای توسط همه ی کشورهای جهان برای کاهش سرعت گرمایش جهانی، کند شود ولی ذکر آن چه گفته شد و نبود یک سند توسعه صحیح برای استان و انجام نشدن طرح آمایش سرزمین که باید سی سال قبل و پیش از آغاز این تغییرات و توسعه صنایع در استان انجام می شد تا این توسعه ی بی حد و مرز و سخت کنترل ایجاد نشود، از همه مهم تر فرهنگ سازی و آموزش لازمی که داده نشده است{نگارنده معتقد است هر جا صنعت بدون آموزش قبلی لازم رفته، نابودی را در پی داشته است}و البته قدرت کم سازمان محیط زیست برای مقابله، جریمه و تعطیل کردن صنایع آلاینده یا مبارزه با تخریب ها، همگی در بعد محلی، مانند یک سینرژیسم عمل کرده (هم افزایی کرده) و در کنار گرمایش جهانی، سوق استان بوشهر به سمت پیش بینی صورت گرفته ـ غیر قابل سکونت شدن ـ را سرعت می بخشند.
\nکارشناسان چه می گویند؟
\n\n
مردم مجبور می شوند از بوشهر بروند
\n\n
پرفسور پرویز کردوانی در این باره معتقد است که این همه به خاطر بی مدیریتی مسئولان استان بوشهر است.
\n\n
وی در این باره به فکرشهر گفت: هر چند استان بوشهر دارد توسعه پیدا می کند ولی روستاهایش دارد نابود می شود.استاندار باید بگوید توسعه ی پایدار ولی نمی گوید و نمی کند!
\n\n
پدر کویرشناسی ایران با گلایه از عملکرد مسئولین استان بوشهر در رابطه با توسعه و به خصوص آب و مصارف آن، اظهارداشت: نفت عسلویه سی یا چهل سال دیگر و گازش هم تا 100 سال دیگر تمام می شود و یک شهری می ماند پر از آهن و آهن و تنها پرندگان به آن خواهند رفت و پول نفت هم تمام می شود و آب هم تمام می شود و مردم می مانند بدون آب و پول و کشاورزی.
\n\n
\n\n
وی افزود: این همه صنعت در بوشهر درست کرده اند، آلودگی هوا داریم، آلودگی آب داریم، آلودگی خاک داریم، باید بنشینیم و به آن ها فکر کنیم و منابع آلوده کننده را پیدا کنیم مانند یک پدر و مادر که دنبال خرابی ها می گردند.
\n\n
چهره ی ماندگار کشور ادامه داد: این مسئولان موقت هستند، 4 سال سر یک پست هستند و بعدش نیستند و همین 4 سال می خواهند کاری کنند که همه هم بگویند به به، برخی اوقات هم مسئول می‌گوید این جا شهر من است و باید این کار را بکنم و آن بکنم و ...
\n\n
دکتر کردوانی پیرامون پیش بینی صورت گرفته نیز گفت: چندین نوع پیش بینی در هواشناسی وجود دارد ولی این که بگویند در فلان تاریخ فلان جا نابود می شود تنها بر اساس مدل هاست و می تواند صحیح نباشد.
\n\n
وی در پایان تاکید کرد: اگر مسئولان مدیر نباشند و مشکلات آب و آلاینده ها به همین شکل ادامه پیدا کند، شرایطی پیش می آید که مردم مجبور شوند مهاجرت کنند و از این استان بروند.
\n\n
شاید فاجعه رخ دهد
\n\n
دکتر سینا دوبرادران نیز در پاسخ به این سوال فکرشهر که با توجه به پیش بینی افزایش دما و وجود آلاینده ها و شرایط خاص اقلیمی استان بوشهر، چقدر غیر قابل سکونت شدن استان را به واقعیت نزدیک می بینید، توضیح داد: نمی توانیم با یقین و اطمینان بگوییم تا این سال کسی نمی تواند در بوشهر زندگی کند.بحث گرمایش جهانی یک بحث منطقه ای نیست و اثراتش جهانی است ولی خب وقتی در یک منطقه ای صنعت توسعه می یابد، اثرات زیست محیطی اش هم بیشتر و منطقه ای است.
\n\n
دکترای مهندسی بهداشت محیط ادامه داد:صنعت برای توسعه ی کشور مورد نیاز است و نمی توان گفت که نباشد ولی باید در جهت توسعه ی پایدار پیش رود و اقدامات پیشگیرانه نیز باید باشد که الودگی محیط زیست رخ ندهد.
\n\n
وی ارزیابی زیست محیطی را یکی از اصولی ترین راهکارها برای پیشگیری از آلودگی ها قبل از توسعه ی صنعتی عنوان کرد و در پاسخ به این سوال فکرشهر که اگر وضعیت به همین شکل پیش برود استان بوشهر به چه سمتی خواهد رفت؟ پاسخ داد: این مسایل به گونه ای نیست که بتوان به سادگی پیرامونش نظر داد. اگر به محیط و آلاینده ها دقت شود، این واقعه می تواند اصلا به وقوع نپیوندد. غیر قابل سکونت شدن واژه ای است که صحبت کردن پیرامونش با این قطعیت مشکل است مگر این که مرکزی برای پایش مداوم این شرایط باشد و همه چیز را به صورت مستمر پیگیری کند.
\n\n
\n\n
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی بوشهر ادامه داد: در کنار این موضوع، بحث فرهنگ سازی هم خیلی مهم است که در کنار صنعت جایگاه خودش را دارد. مسایل زیست محیطی را باید از بچگی به کودکان آموزش داد تا بعدها که مدیر یا مسئول جایی شدند بتوانند رشد و توسعه ی پایدار را همه جانبه و با در نظر گرفتن مسایل محیط زیستی ببینند.
\nویپیرامون پسماندها نیز این را گفت که حتی برخی وقت ها پسماند یک صنعت، خودش ماده اولیه ی یک صنعت دیگر است که با مطالعه و بررسی و مدیریتش، می توان از آن استفاده ی بهینه برد و محیط زیست را نیز حفظ کرد.
\n\n
این پژوهشگر با اشاره به مطالعات و تحقیقاتی که در این زمینه داشته،اظهارداشت: در برخی نقاط آلوده، میزان برخی فلزات سنگین و آلاینده بیشتر بوده ولی باز هم نمی توان نتیجه ی تحقیقات را به همه جا تعمیم داد چرا که این امر مستلزم پایش مستمر و چند ساله است.
\n\n
وی به شرایط جغرافیایی خاص خلیج فارس در بعد جهانی نیز اشاره نمود و اضافه کرد:استان ما را پایتخت انرژی عنوان می کنند و این حجم عظیم صنایع در استان وجود دارد و ما هم در استان بوشهر و در کنار خلیج فارس زندگی می کنیم و خواه ناخواه متاثر از این وضعیت هستیم.
\n\n
دوبرادران با بیان این که کشورهای دیگر اول محیط زیستشان را می بینند و بعد توسعه و صنعت، مواردی از این توسعه ی پایدار در سایر کشورها را به عنوان نمونه مطرح کرد و افزود: نقش سمن ها در بحث محیط زیست خیلی مهم است و در دانشگاه ما متخصصین بسیاری هستند که می توانند کمک کنند ولی تاکنون از ایشان کمکی درخواست نشده است.
\n\n
دکترای مهندسی بهداشت محیط نیز تاکید داشت که باید منابع آلاینده را شناسایی کرد و پیشگیری های لازم را انجام داد و با اشاره به سوال اصلی مطرح شده، گفت: شاید فردا دولت در این زمینه فعال تر شد و مسئولین توجه شان جلب شد و مسایل را حل کردند ولی به یقین می توان گفت که اگر این منابع آلاینده کنترل نشوند، فاجعه رخ خواهد داد.
\n\n
وی اضافه کرد: البته آینده را نمی توان دقیق گفت.
\n\n
منبع: هفته نامه «به فکر شهر» ـ شماره 11 ـ نرگس محمدزاده فرد
\n\n
\n
ارسال نظر
