فکرشهر: آتش سوزی برج 14 طبقه سازمان منطقه ویژه پارس که یکشنبه شب آغاز و تا سحرگاه روز دوشنبه از رمق افتاد، واقعیت های تلخی را نمایان کرد که پیگیری جدی تر مسئولان مربوطه را اجتناب ناپذیر و ضروری می سازد.
به گزارش فکرشهر، نخستین نکته در این زمینه، مدت زمان طولانی آتش سوزی در یک ساختمان اداری است، آتشی که 8 ساعت به جان این برج افتاد و هر آنچه از طبقه 14 تا 6 بود را سوزاند.
بدون شک وقتی در ساختمانی اداری که قاعدتا باید همه جوانب امنیتی در آن پیش بینی شده باشد، مهار حریق با وجود بسیج همه امکانات و نیروهای موجود در پارس جنوبی، قریب 8 ساعت به طول می انجامد، افکار عمومی نگران می شوند که اگر خدای ناکرده مشابه این رخداد در یکی از فازهای عملیاتی پارس جنوبی رخ داده بود، باید منتظر چه حجمی از خسارت و احتمالا تلفات می بودیم؟
همچنین براساس آنچه شاهدان عینی می گویند و در تصاویر منتشر شده قابل تایید است، بهترین خودروی آتش نشان منطقه پارس جنوبی که گفته می شود متعلق به شرکت آریا ساسول است، تنها قابلیت آب پاشی به سمت نیمی از طبقات این برج را داشته است و عملا امکان مواجهه با آتش در طبقات بالایی که کانون حادثه اعلام گردیده، فراهم نبوده است. به عبارتی برای بروز حادثه در ساختمانی با این ارتفاع در پارس جنوبی، پیش بینی نجهیزات کافی صورت نگرفته است.
افزون بر این، اظهارات فرماندار عسلویه که صبح روز بعد از حادثه بیان شده، نشان می دهد نخستین اطلاع از آتش سوزی، نه براساس آلارم تجهیزات ایمنی در ساختمان، بلکه ناشی از مشاهده دودی بوده که بر فراز این برج توسط نیروهای حراست مشاهده شده و یکی از آنها هم که برای بررسی موضوع وارد ساختمان گردیده، محبوس می شود که نهایتا با کمک نیروهای امدادی از پشت بام به زمین منتقل شد.
اینک افکار عمومی این پرسش را مطرح می کنند که آیا در ساختمانی با این عظمت، سنسور و ابزارهایی که برای هشدار و اخطار در چنین مواقعی تعبیه می شوند، چرا نتوانسته به وظیفه ذاتی اش عمل کند و براساس گفته فرماندار شهرستان، ظاهرا همانند عهد عتیق ، «دود» باید خبر از حادثه دهد؟
علاوه بر این، باید پرسید: آیا از سوی واحد HSE بازرسی های دوره ای از این تجهیزات صورت گرفته است؟ و اگر پاسخ مثبت است، چرا در آتش سوزی یکشنبه شب این دستگاهها نتوانسته وظیفه ذاتی اش را نشان دهد تا شاید با حضور به موقع تر آتش نشان ها، از پیش روی آتش جلوگیری می شد؟
از طرفی قطعا اگر بالگردی در منطقه صنعتی عسلویه با قابلیت آب پاشی برای ساختمان بلندمرتبه وجود می داشت که همزمان توانمندی پرواز در شب را داشته باشد، شاهد خاکستر شدن نیمی از این برج و در حقیقت ازبین رفتن سرمایه عمومی و بعضا اسناد مهم نبودیم.
در ادامه ی گزارش خلیج فارس آمده است: بدون شک پذیرفتنی نیست منطقه ای صنعتی با مختصات پارس جنوبی که پسنوند پرطمطراق "پایتخت انرژی" نیز همراه آن در کلام و زبان مسئولین برایش ردیف می شود، فاقد بالگردی با قابلیت پرواز در شب یا آب پاشی به سمت حریق باشد.
هدف این نوشتار مقصر دانستن شخص خاصی در ماجرای مذکور نیست، چه آنکه این مهم وظیفه دادگاه است و نه رسانه، ولی مقصود آن است که گفته شود کمبودها، علامت سوال ها و ضعف های رخ داده در این حادثه باید نلنگری برای مدیران نفتی در پارس جنوبی باشد.
به واقع زبانه کشیدن 8 ساعته آتش در ساختمانی اداری که بعضا نیروهای امدادی به دلیل نداشتن تجهیزات یا هرعامل دیگر در حد یک بیینده می مانند، مردم را نگران می سازد که اگر حادثه ای مشابه در مجتمع های گازی، پتروشیمی و پالایشگاهی رخ دهد، آیا باید منتظر عواقب بدتر و وخیم تری بود؟
به نظر می رسد این آتش سوزی و علامت سوال ها و کمبودهای که پیرامون دیده شد، اکنون دغدغه جدیدی برای شیخ والوزرای دولت تدبیر و امید و مدیران شرکت نفت ساخته و آن موضوع مهم ایمنی در این تاسیسات صنعتی است.
اگر عمده نگرانی بیژن زنگنه در قامت وزیر تا مدیران زیرمجموعه در شرکت ملی نفت تا امروز کاهش عقب ماندگی مان از قطر در برداشت از میدان مشترک پارس جنوبی، تسریع در اجرای واحدهای پالایشگاهی و تاسیسات پتروشیمی بوده، باید از امروز ضعف ها در بحث ایمنی در منطقه صنعتی پارس جنوبی هم به دغدغه های شان اضافه کرده و با جدیت پیگیر تامین نیازها باشند؛ از بالگردهایی که قابلیت امداد در چنین شرایطی دارند تا ماشین های آتش نشان و نیروهای ماهر و آماده.
دست آخر اینکه، افکار عمومی توقع دارند ضمن اعلام دلیل این حادثه، با متخلفان احتمالی نیز با قاطعیت برخورد شود، چرا که ایمنی آن هم در منطقه ای صنعتی شوخی بردار نیست، ضمن اینکه خسارت فراوانی به سرمایه عمومی وارد شده است، اگرچه بیمه خسارت مالی را جبران کند.
