محمد جواد خسروی، ۳۴ ساله و دارای مدرک کارشناسی ارشد فیزیک، گرایش هسته ای، است. وی، ۷ سال است که ریاضی پایه ششم و متوسطه اول و بخش فیزیک از درس علوم متوسطه اول را تدریس می کند. خسروی می گوید که «به احتمال زیاد از سال جدید، فیزیک متوسطه دوم را نیز تدریس کنم».
فکرشهر: جناب خسروی، شرایط تدریس در زمان کرونا چگونه است؟
مدرسه با دانش آموزانش زیبا است. وقتی یک دبیر، دانش آموز را نبیند و ارتباطی با آن ها نداشته باشد، نمی تواند از تدریسش لذت ببرد. الآن یکی از سخت ترین دوره هاست برای هر معلمی، نه فقط من. و واقعا الآن همه معلم ها دارند عذاب می کشند.
فکرشهر: یکی از شیطنت های بچه ها سر کلاس آنلاین یا حضوری را تعریف کنید.
وقتی داریم درس می دهیم تصویر و صدا خوب است، تا می خواهیم سوالی بپرسیم، از نفر اول که می پرسیم، بعد از آن بقیه شروع می کنند که آقای خسروی اینترنت ضعیف است؛ صدا و تصویر قطع می شود و... همه کاری می کنند که از پرسیدن انصراف بدهیم.
فکرشهر: تا حالا در کلاس آنلاین کسی را از کلاس اخراج کرده اید؟ در کلاس حضوری چطور؟ خودتان در دوران تحصیل از کلاس اخراج شده اید؟
خودم به یاد ندارم اخراج شده باشم. کلا آدم ساکتی بودم. خودم هم تا حالا کسی را بیرون نکرده ام. سعی کرده ام همیشه در کلاس لبخند بزنم و با دانش آموزان ارتباط خوبی داشته باشم.
فکرشهر: بهترین خاطره شما از دوران تدریس آنلاین و حضوری چیست؟
من یک لباس خریده بودم، مشکی بود با تکه های قهوه ای. در همان بازه زمانی هم ما مشغول ساخت ساختمان مدرسه بودیم. رفتم سر کلاس و اولین بار بود که این لباس را پوشیده بودم. یکی از دانش آموزان خیلی جدی گفت آقای خسروی لباستان «شل شلی» شده؛ منم گفتم نه مدل لباس همین است، شل شلی نشده.
فکرشهر: و بدترین خاطره؟!
بدترین خاطره مربوط به کلاس آنلاین است. وقتی ما سر کلاس می رویم، ۲۰ نفر سر کلاس هستند. ما هم با دانش آموز ارتباطی نداریم، یا باید مرتب صدا بزنیم که نمی شود چون وقت کلاس می رود؛ وقتی کلاس تمام می شود، ۴ - ۳ نفر هنوز آنلاین هستند، یعنی احتمالا گوشی را گذاشته اند و رفته اند جای دیگر که این واقعا می تواند خاطره بدی باشد.
فکرشهر: برای کلام آخر؟!
شاید حرفی که می زنم درست نباشد ولی به نظر من، درس و تحصیلات در رتبه دوم قرار می گیرد و اخلاقیات و انسان بودن در مرتبه اول؛ چون به نظر من ما اول باید یک انسان خوب تحویل جامعه بدهیم، بعد یک انسان تحصیل کرده و اگر انسان خوبی تربیت داده نشود، آن تحصیلات هم فایده ای ندارد. نصیحت نمی کنم، فقط می گویم جوری زندگی کنید که وقتی به گذشته خود نگاه می کنید، از تصمیماتی که گرفته اید پشیمان نباشید.
