«صدیقه زنده باد»، ۲۸ سال است که در مقطع ابتدایی و بیشتر در پایه های پنجم و ششم تدریس کرده است. این معلم ۴۸ ساله می گوید که «از زمان اجرای طرح چند معلمی در دوره دوم، تدریس ریاضی پایه ششم» را نیز بر عهده داشته است. خانم زنده باد، فوق دیپلم آموزش ابتدایی و کارشناسی راهنمایی و مشاوره دارد.
فکرشهر: خانم، کمی از شرایط تدریس در زمان کرونا بگویید.
تدریس در فضای مجازی مشکلات خاص خودش را دارد.از اسفندماه که آموزش مجازی شروع شد، اوایل بسیار سخت بود تا برنامه ریزی کامل انجام شد، ولی ما از همان هفته اول که فهمیدیم تعطیلات ادامه دارد، آموزش را به صورت تصویری شروع کردیم. حمل بر خودستایی نباشد، من با تمام وجودم، با فیلم، ویس (صدا) و درسنامه تدریس را انجام دادم. با اینکه نظم و برنامه ریزی برای من بسیار مهم است، خصوصا در کلاس درس، چون دانش آموزان آینده ساز هستند و باید نظم و برنامه ریزی را یاد بگیرند، در هر شرایطی برای دانش آموزان رفع اشکال کردم و پاسخگو بودم و نمی خواستم بر استرس بچه ها و خانواده هایشان افزوده شود. کلاس آنلاین مشکلات خودش را دارد ولی باید با مشکلات دست و پنجه نرم کرد و انجام وظیفه کرد.
فکرشهر: شیطنت بچه ها چطور؟ یکی از شیطنت های بچه ها سر کلاس آنلاین یا حضوری را تعریف کنید.
من دانش آموزی را صدا می زنم که سوال جواب بدهد یا تمرینی را حل کند. چند دقیقه ای ما صبر می کنیم به خاطر اینترنت یا برنامه شاد، شاید کم و زیادی داشته باشد، اما وقتی بعد از مدتی جوابی نیامد ما دوباره صدا می زنیم؛ چون در لیست حضور و غیاب، حاضری خود را زده و دوستانش شروع می کنند گزارش دادن که خانم آنلاین نیست؛ خانم ساعت فلان آنلاین بوده است و اینجاست که دوست صمیمیی اش او را خبر می کند. حالا خواب بوده یا کاری دستش بوده، می آید و عذرخواهی می کند و بهانه خوبی هم که دارند؛ این که «خانم اینترنت ضعیف بوده» و ما هم چاره ای جز این نداریم که با بچه ها راه بیاییم.
فکرشهر: خانم زنده باد، تاحالا پیش آمده که در کلاس آنلاین کسی را از کلاس اخراج کرده باشید؟ در کلاس حضوری چطور؟ خودتان در دوران تحصیل از کلاس اخراج شده اید؟
خوشبختانه خودم در دوران تحصیل اخراج نشده ام. در کلاس حضوری و آنلاین هم کسی را اخراج نکرده ام، نمی کنم و نخواهم کرد و اصولا با این روش تنبیه مخالف هستم؛ چون اخراج از کلاس باعث می شود جو کلاس به هم بریزد؛ دانش آموز تحقیر شود و عزت نفسش پایین بیاید. همچنین اینکه دوباره کاری می شود و معلم موظف است درس را دوباره برای این دانش آموز توضیح دهد. همیشه با دانش آموز و اولیا با احترام برخورد کرده ام چون احترام به دیگران، احترام به خود است. دانش آموز هم وقتی به او احترام گذاشته شود یاد می گیرد به بزرگ ترش احترام بگذارد.
فکرشهر: بهترین خاطره شما از دوران تدریس آنلاین و حضوری چیست؟
یکی از دانش آموزان دختر در کلاس ششم از من پرسید خانم عاشق شدن گناه است؟ {با لهجه شیرین} من گفتم نه دخترم گناه نیست. با خوشحالی به بچه ها گفت دیدین خانم هم گفت گناه نیست... در ادامه به او گفتم دخترم عاشق خدا شدن، عاشق کتاب خواندن، عاشق مادر یا عاشق شغل شدن که گناه نیست. گفت خانم نه عاشق یک مرد شدن را می گویم! من هم از او خواستم که بعدا با هم صحبت می کنیم تا وقت کلاس هدر نرود و این برایم بسیار شیرین بود که بچه ها سوالاتشان را صادقانه می پرسند.
فکرشهر: و بدترین خاطره؟
خوشبختانه الآن خاطره بدی را به یاد ندارم.
فکرشهر: به عنوان کلام آخر؟
در آخر به تمام معلمان و کسانی که دوست دارند در آینده این شغل را انتخاب کنند، به عنوان یک معلم با این سابقه، توصیه می کنم که صبر و حوصله و آرامش در کلاس را سر لوحه کار خود قرار بدهند؛ زیرا این صبر و حوصله معلم است که باعث می شود آموزش بهتر انجام شود. ان شااله که همه موفق باشند و هر کس که علاقه دارد، این شغل مقدس نصیبش شود. زندگی را تبدیل به مدرسه ای برای یاد گرفتن کنید. ممنونم از این که در این مصاحبه از من دعوت کردید. موفق باشید.
